Adopted by One Direction *1

7

Merle

'Merle, kom eens!' Roept Niall naar boven. Ik sta op van mijn bed en loop naar beneden. Ik zie de jongens op de bank zitten en blijf verbaasd staan.

'Kom zitten.' Zegt Liam, en hij klopt naast zich op de lounge-bank. Ik zak voorzichtig neer op de bank, en zie Harry iets achter zijn rug vandaan halen.

'Maak maar open.' Ik pak het pakje aan en maak het papier los. Er komt een klein doosje tevoorschijn, met een plaatje van een telefoon.

'Oh my god! Een Iphone 5!' Ik vlieg de jongens één voor één om de hals. 'Dank jullie wel!' De jongens grinniken.

'Onze nummers staan er al in, net als een paar extra nummers.' Ik kijk meteen bij contacten, en zie eenn lijstje met nummers.

'Wie zijn Luke, Ashton, Calum en Michael?' Vraag ik verbaasd.

'Dat is 5 seconds of summer. Ook een boyband, en onze beste vrienden. Ze spelen heel vaak ons voorprogramma.' Ik knik begrijpend. 'Ze komen vanavond ook langs.' Ik knik weer.

'En wie zijn Louise, Paul, Maura, Greg, Gemma en Anne?'

'Louise en Paul zijn van de crew. Louise doet onze haren en make-up. En Paul is één van de bodyguards.' Zegt Liam.

'Maura is mijn moeder, en Greg mijn oudere broer.' Zegt Niall.

'En Gemma is mijn zus. En Anne mijn moeder.' Zegt Harry. Ik knik begrijpend.

'Wat gaan we vanmiddag doen?' Vraag ik in het algemeen.

'We kunnen gaan zwemmen?' Stelt Liam voor. Ik kijk verschrikt naar Louis, die op zijn lip bijt.

'Maar, ik heb geen zwemkleding.' Probeer ik nog.

'Onzin.' Zegt Harry. 'Die hebben we net vanmiddag gekocht.'

'Oh ja.' Mompel ik zacht. 'Maar, ik ben ongesteld.' Op zich geen leugen, ik moet het in deze dagen weer worden.

'Ohw.' Mompeld Niall. 'We kunnen gamen?' Stelt hij voor. Ik knik.

'Ik weet alleen niet hoe het moet...' Harry staat op en pakt mijn hand.

'Dan leren we het je!' Zegt Louis hyper. Harry trekt me mee naar de kelder, en ik worstel tegen.

Kelder, Jeremy.

'Merle? Alles oke?' Ik schudt mijn hoofd. Ik laat me zakken op de trap en leg mijn hoofd in mijn handen.

'Hey, wat is er?' Vraagt Niall zacht, terwijl zijn hand op mijn schouder ligt.

'Ik ben ten eerste Claustrofobisch.' Zeg ik zacht. 'En het tweede is nogal een lang verhaal.'

'We hebben een ruime kelder, dus dat is geen probleem meer. En we hebben de tijd. Vertel het maar.' Zegt Louis.

'Dan wil ik weer op de bank zitten.' Zeg ik zacht, terwijl ik naar beneden kijk.

'Oke. Dan gaan we weer naar boven.' Zegt Liam. Ik knik blij en sta op. We lopen weer naar de kamer en ploffen neer op de bank. Ik zucht. Nu moet ik het wel vertellen.

'Ik zit sinds mijn zevende in het weeshuis. Mijn vader was militair, en is neergeschoten in Afghanistan. Mijn moeder had kanker, dat de dokters te laat hadden gemerkt. Toen had ze nog maar een paar weken te leven. Binnen 3 weken was ze dood.' Ik slik de tranen weg en ga verder.

'Er was geen familie waar ik heen kon, dus werd ik door de politie naar het weeshuis gebracht. Ik werd gepest op het weeshuis, en had geen vrienden. Ik voelde me eenzaam, en dat was het moment... dat ik me begon te snijden.' Het laatste zeg ik zacht.

'Ik ben trots op je dat je het hebt gezegd.' Zegt Louis. Ik glimlach zwak.

'Wacht, wist jij het al?' Vraagt Liam aan Louis.

'Ze sneedt zichzelf gisteren, toen ik nog even naar haar toe ging.' Zegt Louis. 'Maar ga verder.'

'Vorig jaar, werd ik geadopteerd door Jeremy. Hij was 27 jaar, en gebruikte me... laten we het zo zeggen: niet zoals je een kind van bijna 11 zou moeten behandelen. Als ik iets fout deed, sloot hij me op op mijn kamer, of in de kelder. Elke zaterdagavond, wilde hij seks. Hij was altijd dronken in het weekend. En soms doordeweeks. Dan sloeg hij erop los. Na een paar maanden, had hij genoeg van mijn gedrag, en bracht hij me terug naar het weeshuis. Ik kon nachtenlang niet slapen, bang dat hij terug zou komen. Bang dat hij me kwam halen. Ik had nachtmerrie's, en werd gek van elke aanraking. Vooral door die van jongens.' Ik snik zacht en warme, zoute tranen rollen over mijn wangen naar beneden.

Liam geeft me een tissue en ik veeg mijn tranen weg en snuit mijn neus.

'Werd je... zwanger?' Vroeg Niall zacht. Ik knik.

'Ja, maar hij wilde het kind niet, dus moest ik een abortus plegen.' Zeg ik zacht. 'Bij elke aanraking, schiet er een herrinering door mijn hoofd van Jeremy.'

'Wij zijn niet zoals Jeremy, onthoudt dat alsjeblieft.' Zegt Niall. De rest is stil, en staart voor zich uit. 'Ik bestel wel pizza. Wat wil jij, Merle?'

Ik haal mijn schouders op. 'We hadden nooit pizza op het weeshuis.'

'Ik bestel wel salami voor je.' Zegt Niall met een kleine glimlach. Ik knik.

'Ik ga naar boven.' De jongens knikken en ik loop de trap op, naar boven.

Hé, daar is nog een trap!

Nieuwsgierig loop ik de trap op naar boven, en zie een kleine studio. Er staan ook allemaal instrumenten in. Ik zie een gitaar, een piano, een viool, een drumstel, een saxofoon, een keyboard en nog een paar andere gitaren.

Ook staan er een paar microfoons, maar dat boeit me niet veel. Ik ga zitten achter de piano.

Zal ik het nog kunnen?

Zo, het levensverhaal van Merle is ook geplubiceerd. Best heftig, vindt ik.

Love you all xxx wondergirl101