Adopted by One Direction *1

13

Merle

'Dank u, dokter Arnold.' Zegt Louis tegen de oude man die naast mijn bed staat. Ik moet weer hoesten.

'Geen probleem, meneer Tomlinson. U moet haar dit drankje driemaal daags toedienen, en als alles goed gaat, is ze binnen één week genezen.' Louis knikt en ik barst opnieuw in een hoestbui uit.

De andere jongens kijken me bezorgd en schuldbewust aan. Ze geven zichzelf de schuld dat ik een griepje heb opgelopen.

Louis loopt met de dokter mee naar beneden en even later hoor ik de voordeur die dicht slaat. Daarna hoor ik weer voetstappen op de trap. Louis verschijnt weer in mijn kamer en gaat naast de anderen op het bed zitten.

'Merle, het spijt ons dat je door ons een week in bed moet blijven liggen.' Ik glimlach bemoedigend naar Liam, en de andere jongens. Ze kijken opgelucht.

'Het geeft niet, jongens.' Stel ik ze gerust. Kitty komt naast me liggen en ik kriebel onder haar hoofdje. Ze spint zacht en ik glimlach. 'Ik vermaak me wel.'

'We zullen goed voor je zorgen, dat beloof ik je.' Zegt Niall, terwijl hij naast me gaat liggen. Louis gaat bovenop Niall zitten.

'Ja, het komt allemaal goed!' Ik grinnik als Louis begint te stuiteren op Niall en Niall geïrriteerd Louis van zich af probeert te duwen.

De andere jongens moeten ook lachen. Als Louis van Niall af is, is iedereen weer stil. Tot de deurbel gaat. Harry loopt naar beneden en de rest blijft op mijn kamer.

'Krijgen we bezoek?' Vraag ik verbaasd. Niall kijkt me aan, dan naar de rest en dan weer naar mij.

'Dat zul je zo wel zien.' Ik zucht en rol met mijn ogen. Opeens hoor ik beneden geschreeuw, en dan een stelletje kudde olifanten die de trap op rennen.

De deur vliegt open en Michael, Luke, Calum en Ashton vallen naar binnen, letterlijk.

Michael liep voorop, en zag dat zijn veter los zat. Hij wilde ze strikken, maar toen viel Luke over hem heen, toen viel Calum daar bovenop. En tenslotte viel Ashton er nog bovenop.

De jongens en ik komen niet bij van het lachen, en het wordt nog erger als Harry erachter staat met een vragende frons op zijn voorhoofd.

Als iedereen weer is uitgelachen en opgestaan, lopen de net gevallen jongens naar me toe. Luke trekt me meteen in een knuffel en gaat achter me zitten.

Ik probeer me los te wurmen, ook al weet ik dat ze te vertrouwen zijn. Het is alsnog eng als ze me knuffelen. Het voelt altijd alsof Jeremy aan me zit, me probeert tegen te houden voor als ik wilde ontsnappen.

Ik begin gejaagder te ademen en Luke laat me geschrokken los. Hij wordt bij me weg getrokken door Niall en Louis, en ik laat me zakken in het matras.

'Misschien kunnen we haar maar beter met rust laten. Laten we naar beneden gaan.' Zegt Ashton. De rest stemt toe en iedereen loopt de kamer uit. Behalve Liam en Harry, die mijn ademhaling onder controle proberen te krijgen.

Ik sluit vermoeid mijn ogen en val in een onrustige slaap.

-

De volgende ochtend wordt ik wakker en zie Calum naast me zitten. Ik schrik en rol naar de andere kant van het kingsize bed.

'Wat doe jij hier?!' Roep ik uit. Calum schrikt en valt van zijn stoel.

'Au.' Hij komt met een pijnlijk gezicht overeind en wrijft over zijn kont. 'Ook goedemorgen.'

Ik rol met mijn ogen en zucht. 'Wat doe je hier?'

Calum haalt zijn schouders op en zegt: 'Je schreeuwde vanacht, maar werd niet wakker. Daarom besloten de jongens en ik om de beurt bij je te blijven.' Ik knik begrijpend.

'Waar zijn de anderen?' Vraag ik nieuwsgierig.

'Louis en Niall doen boodschappen. De rest zit boven in de studio.' Ik knik en stap uit bed. 'Wat doe je? Je moet blijven liggen!' Roept Calum verschrikt uit.

'Ik voel me al een stuk beter. Ik ga naar boven.' Ik loop de kamer uit, de trap op en de studio in. Ik hoor Calum achter me en gezang voor me. Ik open de deur, en meteen is het stil en kijken ze mijn kant op.

'Je mag niet uit bed komen. Ga slapen.' Zegt Harry geïrriteerd.

'Laat haar toch.' Zegt Luke sussend. 'Als ze hier wil zijn, en ze voelt zich goed, dan mag ze hier blijven.' Hij knipoogt naar me en ik kijk hem emotieloos aan.

'Oke dan, je mag blijven.' Zegt Harry. Ik glimlach en Harry wenkt me. Ik loop langzaam naar hem toe en hij trekt me in een knuffel. 'Als je je niet goed voelt, moet je meteen naar bed.' Ik knik begrijpend en knuffel hem terug.