Adopted by One Direction *1

40 (XL)

Niall

Een week later mag Merle eindelijk weer naar huis. Of nou ja, huis. Tourbus en hotel.

We hebben nog zo'n twee concerten en dan hebben we een break. Eigenlijk hebben we al een break gehad, maar dit keer gaan we naar ons echte huis.

5 seconds of summer gaat eerst naar Australië, maar de tweede week komen ze bij ons logeren.

Waarom? Na twee weken gaan we verder in London. Dus dan kunnen we gelijk door.

En ze wilden wat gaan doen. Wat ze wilden doen, wilden ze niet zeggen. Ze wilden dat het nog een verrassing bleef.

We helpen Merle uit bed, zetten haar in de rolstoel en rijden we naar de auto. Bij de ingang staan allemaal paparazzi.

'Hoe gaat het met Merle?'

'Is ze helemaal hersteld?'

'Wat gaan jullie nu doen?'

We negeren de vragen en ik duw Merle verder naar de auto. Bij de auto til ik haar op en zet haar in de auto. Ik kruip na haar de auto in en daarna kruipt Louis de auto in.

Liam brengt de rolstoel weg en Harry stapt voorin de auto. Even later stapt Liam ook in en rijden we naar het hotel.

We stappen uit en Louis helpt Merle uit de auto. Daarna tilt hij haar op en lopen we het hotel in. En natuurlijk staan er papz voor het hotel, maar net zoals bij het ziekenhuis, negeren we ze.

'Welke kamer is voor mij?' vraagt Merle zacht.

'Je moet hem delen met Jason.' Haar ogen worden groot en ze probeert uit Louis' armen te ontsnappen.

'Rustig maar, Jason doet je niks. Toch, Jason?' Jason knikt en Merle ontspant iets.

'Merle, rustig maar. Ik beloof dat ik je niks doe. Ik zal je nooit iets aandoen, waar ik later spijt van zou krijgen.' Hij streelt haar wang en ze zucht opgelucht.

'Dankje, Jason.' Jason glimlacht naar haar en ze glimlacht terug.

'No problem, princess.' Ze begint te blozen en Jason maakt de deur open. Louis legt haar op het bed neer en gaat op de rand van het bed zitten.

'Jullie moeten vroeg slapen. We hebben morgen een vlucht om 4.20 uur. En het is zo'n twintig minuten rijden naar het vliegveld.'

Merle knikt langzaam. 'Naar welk land gaan we dan?'

'Australië. Daar hebben we twee concerten en dan vliegen wij terug naar Engeland, en Niall vliegt door naar Ierland. En de jongens van 5 seconds of summer blijven in Australië.' Merle knikt weer en gaapt dan.

Ik ga naast Louis zitten en leg mijn hand op Merle's bovenbeen. Ze verstijft en ik trek snel mijn hand weg. Ze kruipt weg en slaat haar armen om haar benen heen.

'Sorry. Ik wilde niet dat je bang zou zijn. Ik wilde alleen zeggen dat je best mag slapen.' Ze slikt en kijkt van me weg.

'I-ik weet het, N-Niall. H-h-het spijt me. I-ik ben gewoon bang.' Ze kruipt langzaam naar me toe en kruipt in mijn armen. Haar dunne armpjes klemmen zich om mijn bovenlichaam heen en ik trek haar dichter tegen me aan.

Ze begint zacht te snikken en drukt haar gezicht in mijn shirt. 'Shh, het is oke. We snappen dat je bang bent. Maar we doen je niks. Vertrouw op ons.'

'Het is moeilijk, Niall. Vertrouwen op jongens is nu moeilijk. Ik wil jullie wel vertrouwen, maar het lukt niet.' Ze laat me los en kruipt van mijn schoot af.

'We begrijpen het, Merle. Neem je tijd.' Ze glimlacht naar Jason, die het zei en geeft hem voorzichtig een knuffel, waarna ze hem loslaat.

'Ik ben moe', mompeld ze.

We knikken en lopen de kamer uit, behalve Jason. We zeggen nog 'slaap lekker' en lopen dan naar de kamer van Louis en mij.

'Dit wordt nog wat', mompeld Harry als de deur gesloten is. Iedereen knikt instemmend.

'Hoe kunnen we haar liefde geven, als ze ons niet vertrouwd?' vraagt Louis pijnzend. 'In de opvoeding, bedoel ik dan. Hoe kunnen we haar een knuffel geven, zonder dat ze bang wordt?'

Ik haal mijn schouders op. 'Geen idee. Maar dat ze mij en Jason alweer knuffelde, is al heel wat. Het komt wel. We moeten haar gewoon wat tijd geven.' Iedereen knikt weer instemmend.

Ik kijk op mijn mobiel en zie een appje van Maura.

Wanneer kom je thuis? We missen je.

Vrijdag. We hebben morgen en woensdag nog een concert, en we vliegen donderdagnacht over.

Hoe gaat het nou met Merle? We moeten haar nog steeds ontmoeten, wanneer gaat dat gebeuren?

Misschien wil ze donderdagnacht wel met mij mee. Maar misschien ook niet. Haar vriendje woont in London, en die is nu ook mee ;)

Ze reageert niet meer en ik zucht zacht. Ik mis ze ook.

'Keep on, Niall. Nog maar een paar dagen en dan zie je je familie weer.' Ik glimlach naar Louis, die een arm om me heen heeft geslagen.

'Ik mis ze gewoon. Ik heb ze al ruim 5 maanden niet gezien.' Ik zucht nogmaals en Louis trekt me in een knuffel.

'Ik snap je, Nialler. Maar nog een paar daagjes volhouden, en dan zie je ze weer.' Ik knuffel hem terug en laat hem dan los.

'Ik weet het. Dankje, Louis.' Hij kijkt me met een brede glimlach aan.

'No problem, bro.'

'Ik ga slapen', zegt Liam even later. Harry kijkt op zijn mobiel en staat ook op.

'Ik ook. Slaap lekker, jongens.'

'Zelfde', zeggen Louis en ik tegelijk. Harry en Liam verlaten de kamer en ik kleedt me uit tot mijn boxer. Louis doet hetzelfde en ik loop alvast naar de badkamer om mijn tanden te poetsen. Even later komt Louis naast me staan en houden we een interessant gesprek met elkaar.

Na het tandenpoetsen kruipen we in bed en val ik al snel in slaap.