Seviyorum İşte

Bölüm 6

İpek ve Mert nişanın olduğu mekana geldiler. İkiside arabada tartıştıktan sonra bir daha konuşmamışlardı. İpek kafasını camdan tarafa çevirip yola boş boş bakıp durdu. Mert se bugünün biran önce bitmesini istiyordu.

İbrahim kapıda onları bekliyordu. Geldiklerini görünce hemen yanlarına gitti. Çünkü geldiklerinde suratlarının halini tahmin edebiliyorudu.

"Nerde kaldınız lan? Herkes sizi bekliyor"

"Abi umarım o lan bu adama aittir" dedi İpek.

"Tabiki ona söyledim" diyerek Mert i gösterdi.

"Ben ne yaptım şimdi. Araba da beni oyalayan oydu"

"Ne demek oyaladı" İbrahim biranda İpek e döndü "ne yaptın kız arabada?"

"Üstüne atladım abi tövbe tövbe"

"Oha İpek oha" Mert İbrahim in yanında böyle bişey söylediği için utanmıştı.

"İpek seninle bu konuyu sonra konuşacağız. Şimdi gir şu salağın koluna da içeri gidelim" salak diyince Mert in yüzü düşmüştü.

İpek Mert in koluna girip yürümeye başladılar. Mert te sitemli sitemli konuşuyordu.

"Hem zorla evlendirin, hem hakaret edin, hem küfür edin, hem uğraşın, hem ben kabahatliymişim gibi davranın, hem..."

"Mert sikicem ama ha"

"Tamam lan sustum"

İpek te Mert gibi yüzüne sahte bir gülücük yerleştirip içeri girdiler. Herkesin gözü üzerlerindeydi. Salondakileri başlarıyla selam verdiler. 

Önce ailelerinin yanına gitmişlerdi. İki tarafta bir masada toplanmıştı. Selma teyze gelinini beyazlar içinde görünce Şenay teyzeyle birbirlerine bakıp gözleri dolu dolu gülümsediler.

İpek iki kadının halini görünce direk onların yanına gitti.

"Ne olmuş benim koruyucu meleklerime? Neden gözleri dolmuş?"

"Seni böyle görünce çok mutlu olduk"

"Oyy ben sizi yerim ya" İpek nişan kıyafetiyle bile haylazlık peşindeydi. İki kadının yanaklarını sıkıp rujuna rağmen sulu sulu öptü.

"Kız bari şimdi rahat dur. Herkes sana bakıyor"

"Aman Şenay boşver rahat bırak benim gelinimi. Ben onu böyle seviyorum"

"Önemli olan senin sevmen değil Selma" dedi Şenay teyze imalı imalı Mert e bakarak.

"Anne çok teşekkürler. Sen hatırlatmasaydın benim aklımdan uçup gitmişti"

"Üzme benim güzel gelinimi. Herşey çok güzel olacak"

İpek te Selma teyzeden arkayı alınca annesine dudaklarını büzerek şımarıkça baktı.

Mert göz ucuyla onları izliyordu. İpek in bu hareketleri onu her zaman güldürürdü. Ona biri laf söylese hemen karşısına geçip karışmayın kardeşime diye gerekirse kavga ederdi. Hatta İbrahim le bile.

Ama şimdi gülemiyordu. Çünkü eğer gülerse herkes bu işi kabul ettiğini düşünürdü. Ama o şimdi vazgeçseler hiç üzülmeden ve düşünmeden kabul ederdi.

"Mert" arkadaşları çağırınca onlara doğru gitti.

"Hoşgeldiniz çocuklar" dedi Mert yalan rüzgarları esiyordu yüzünde.

İpek te Mert le birlikte bütün misafirlere hoşgeldiniz demek için yanından ayrılmıyordu. Biran Mert in istemediğini unutup kendini anın büyüsüne kaptırmıştı.