İMKAN: Karanlık Aşk #Wattys2016

Bölüm 30 - Gizli Kadın: Hanımefendi!(Düzenlendi)

Devam ediyoruz. İyi okumalar ^^

~

"Şş.."

~

  Yerimde bir defa daha tepindiğimde vücudum yorulduğu açıkça belli ediyordu. Sonucuna varamadığım tepinmelerden halsiz bir hal almıştı vücudum. Ağzımda ki elini tutup dilimle yaladım. Belki iğrenir çeker diye düşünmüştüm ki öyle oldu. Elini çekince arkama döndüm. Tam karşımda elini kıyafetini silerken, yüzüne öküzün trene baktığı gibi bakıyordum.

"İğrençsin Birsen." demişti, bir yandan elini silmeye devam ediyordu. Yüzü tiksinmesinin şeklini almıştı. 

"Psikopat mısın! Gizli gizli arkamdan geçip beni sıkıştırıyorsun." diye bağırdığımda gözlerini devirip kıyafetlerimi süzdü.

"Niye ıslaksın?" sorusuna sorumla cevap verdim. "Niye buradasın?"

"Belki seni özlemişimdir." dediğinde alayla güldüm.

"Tabii, kesin öyledir." diye sitem ettim. Bir adım bana doğru atmasıyla geriye doğru bir adım atınca bana doğru uzanarak bileğimi kavrayıverdi.

"Karan, bırakır mısın?" deyip, bileğimi geri çekmeyi çalıştım. Lakin benim gücüm onun gücünün haddi bile değildi."Hayır." derken kendini az önce kuramadığı düzgün şekle gerisinde kalan ayağını da atarak düzeltmişti.

" Soruma cevap vermeni istiyorum." Kaşlarımı hafifçe çattım. Tavrımı korumam gerekliydi. Tekrar beni yumuşatmasına izin veremezdim.

"Sen benim sorularıma cevap vermiyorsun ama benim istiyorsun. Bu adil değil."

"Beni hâlâ tanıyamadın mı?" deyip kaşlarını kaldırdı. Omuz silkerek karşılık verdim ben de.

"Benim kurduğum Karan'dan mı bahsediyorsun, yoksa asıl Karan'ı mı? Eğer aslıysa onu hâlâ tanıdığım söylenemez. Sadece onun yalancı bir pislik olduğu dışında bir şey henüz bilmiyorum. Aa, bir de kötü şeyler yaşamış ama ne yapmış biliyor musun babasının katili olmuş." diye ona doğru kaşlarımı kaldırıp imamla konuşmuştum. Burnundan derin bir nefes alıp, bileğimden kendisine doğru beni çekince üzerine doğru sendeledim. Vücuduna doğru beni yapıştırınca  diğer elini belime sararak gitmemi engelledi. Karşı çıktıkça canımı fiziksel olarak yaktığından karşılık verememiştim. Yüzüne doğru başımı kaldırdım. Tavrımı bozmadan ona bakmayı devam ediyordum. Dudağıma doğru eğilince dudaklarımı birbirine bastırdım. Böylece beni öpemeyecekti. Dudaklarımızın birleşmesine iki santimetre yaklaşık kala durup gülümsedi. Aniden boynumdan kulağıma doğru hareket etmesi istemeden de olsa içimde kıpırtaların kopmasına neden olmuştu. 

  Gıcık, böyle bari oyun oynama!

"Sütyenin gözüküyor." dedi, çatallı çıkmıştı sesi. Nefesi tenime değmesi ürpermeme neden oluyordu.

"N-ne?" diye kekelerken vücudumu alevler sarmış, yanaklarımın kızardığına temin edebilirdim. Bakışlarımı salak salak aşağı kaydırıp baktığımda kıkırdamıştı. Dudağımı bastırmayı kesip başımı kaldırdım. "Karan, çok aşağılık bir sapıksın!" ağzımdan anca çıkan sözcükler buydu. İçimden ne küfürler savurmuştum oysa.