İMKAN: Karanlık Aşk #Wattys2016

Bölüm 25 - "Bilinmedik Sır"PART 2

Merhabalar, işte devam ediyoruz.İyi okumalar dilerim ♥ :)

multimedia ▬ Karan'dan bir söz *-* ♥

*Sözler tamamiyle bana aittir*

~

"Merhaba!" diyordu karşıma çıkan kızgın, sert kadın sesi.   

~

     Tam karşımdaki evet, annem idi. Sırıtmayı çalışıyordu. Benim burada nasıl bulduğuna anlam veremezken kızgınlığı, yukarıya kıvrılmayı çalışan dudaklarından belliydi. Beni süzmeyi kesip Karan'a doğru baktığında çatık kaşları kıvrık bir şekle almış, dehşetle yüzünü inceliyordu. Bakışlarımı annemden çekip Karan'a bu sefer baktım. Aynı ifadesini koruyup, annem gibi onun gözüne gözlerine kenetlemişti. Belki ben yanlış anlamıştım. Daha önceden tanışacak olacakları yoktu her halde. 

    Annem Karan'ın üzerinden gözlerini ayırmadan kolumu kavrayıp kendisine doğru çekince bir adım sendelemiş, otomatikman kendimi savunmaya almıştım."Anne, ben-" açıklama yapmayı çalışırken annem sözümü kesti. Sonunda Karan'ın yüzünden gözlerini çekip, bana çevirme gereksinimi duymuştu. "Senin, bu kişinin evinde ne işin var?" demişti, gözleri öfkeden alev tutuşturuyor gibiydi. 

"Tabi, kişi..."

    Karan'ın dediğini idrak edemeyince ifademi bozmadan ona baktım. Olduğunca kibar olmayı çalışıp "Efendim?" dediğimde omuz silkti. "Siz anne-kız tartışmanıza devam edin. Önemli bir şey değil." demişti. Önemli olsa tekrarlardı, değil mi? Üstelemekten vazgeçip, omuz silkerek karşılık verdim. 

    Tekrar anneme döndüğümde; annemin kızgın, kahrolmuş bakışları altında adeta eziliyordum. Küçüklüğümden beri annemi ilk defa böyle görmüştüm. Genelde güçsüz, cılız annem vardı karşımda..bana kızmayan bir anne. Ama karşımdaki annemi tanımıyordum. O bana kızmazdı çünkü, o kolumu sıkmazdı. 

    Daha çok kolumu sıkınca, annemin elinden sıyırdım ve sıktığı yeri tuttum. Bakışlarımı annemden çekmeden kaşlarımı kıvırmıştım, kırılmıştım ona ve yüz hatlarımda ki kasların şekli bunu çok kolay da belli ediyordu. Onun annem olduğuna inanmak istemiyordum. Daha beni dinlemeden canımı yakmıştı ya, benim annem yaptı bunu!

   Yaptıkları karşısında dehşete düşüyordum. Anneme acımayla bakarken ne yaptığını şimdi fark etmişti ama geç fark ettin annem, düşündüklerini faaliyete geçirmiştin bile. 

    Başını omzuna doğru hafifçe eğip elimi tutmaya yeltenmişti, geri çektim."Kızım, özür dilerim." diyordu çıkan boğuk sesiyle. Pişmanlık duyuyordu. Tabi ki duyacaktı, daha açıklama yapmama izin vermemişken bana bunu nasıl yapar?

"Kızım deme bana, sen..." dedim ve sustum. Baştan aşağı onu süzmeye başladım. Topuklu ayakkabasından, dalgalı-parlak saçlarına kadar her şeyi bakımlıydı. "...annem olamazsın. Benim annem fakirdi!" dedim, imalı bir ifade kullanmıştım. Arkama doğru dönüp adımlarımı merdivenlere ilerlettim. Hâlâ bana sesleniyordu, adımlarımı hızlandırıp odama doğru ilerlemeye başladım. Peşimden geliyordu. Hışımla kapıyı açıp kapatmak için kapıyı itekledim. Kapının ardında ellerini kapıya yaslamıştı.