"RETURN"
6 months later...
(A/n: ang saya mag fast forward. Mwahahaha!)
Keila's POV
"Teka naman anak ko! Winter na oh, huwag kang malikot. Wear your jacket properly.", saway ko sa anak ko. Kasi naman, ang kulit kulit. Nagtatakbo bigla sa labas kasi nagi-snow na. "Go ahead. Be back in 15 minutes okay?", tumango siya at nakipaglaro sa mga bata sa kapitbahay namin.
Pumasok muna ako sa loob para ayusin ang mga bagahe ni Luke. Natapos ko na naman yung akin. Yung ilang natira na gagamitin ko eh sa handcarry nalang.
"All set, baby girl?", tanong ni Darryl sa akin. Pinanindigan niya na ang pagtawag sa akin ng baby girl ano? Wala naman sa amin yan. Kumbaga endearment na sa aming mag best friend ang baby girl at baby boy. Though, ang halay kapag tinatawag ko siyang baby boy. Parang baboy. Haha!
"Yes sir! Itong gamit nalang ni Luke ang inaayos ko. Wala naman masiyadong kailangang dalin sa gamit niya eh."
"Yung mga laruan ba niya eh iiwan mo nalang dito?", tumango ako.
"He won't need it when he grows up.", tumango naman siya sa sinabi ko.
"Sigurado ka na bang uuwi ka na talaga?", tanong niya. "May oras ka pa para pagisipan ito."
"I can't run away forever, Darryl. Dadating at dadating ako sa point na kakailanganin kong bumalik at ayusin ang mga bagay-bagay. Kung palagi kong iisipin na hindi ko kaya, wala akong maaayos, wala akong mararating. Mananatili lang ang conflict sa amin kung mananatili ako rito.", sabi ko. Sasagot pa sana siya nang biglang pumasok si Luke sa kwarto.
"Mommy let's go! I'm so excited to see daddy!", napangiti nalang ako. Natutuwa ako na bumalik na kahit papaano ang sigla niya. Lalo ngayon na babalik na kami sa Canada at makikita na niya si Kean.
I'm not so sure if I feel the same. Hindi ko alam kung ano ang mararamdaman ko kapag nagkita kami ni Kean. Who knows... Baka nakamove on na siya. Baka may iba na siya. Baka hindi na niya gugustuhin na makita ako.
