"HATRED"
Kean's POV
"Kumusta ka?", tanong ni Elizabeth sakin pero hindi ko siya pinansin. Yes, nagising na ako, kagabi lang. Pero hindi ko matanggap na reality na pala ito. Akala ko nananaginip lang ako na nandito si Elizabeth, akala ko nananaginip lang ako na ikakasal daw ako sa kaniya. Pero walang hiya. Reality sucks. "Babe--"
"Manahimik ka nga. At wag mo 'kong tawaging babe.", putol ko sa kaniya.
"Ang harsh mo naman."
"Wala akong pake. Lalo na sa iyo.", malamig kong tugon sa kaniya. Nanahimik naman siya. Inaakala niya bang mapapaikot niya ako? Tss.
"Ano ba ang gusto mong gawin ko ha?", parang naiiyak na siya.
"Gusto ko? Ang gusto ko mawala ka na. Hindi lang sa paningin ko kundi pati sa buhay ko. Baka gusto mo na ring maglaho sa mundong ito. Wala akong pake.", at narinig ko nalang na sumisinghot-singhot siya kaya nilingon ko siya. Umiiyak. Tss, di ko siya pinansin. May gana pa siyang umiyak ngayon ha?
"You want me to die?", mahinang tanong pero sapat na para marinig ko. Hindi ko siya sinagot. "Ha, Kean? Gusto mo 'kong mamatay? Baka gusto mong ikaw na rin ang pumatay sa akin!! Tutal, araw-araw eh pinapatay mo na rin ako. Ba't di mo pa gawing literal?!"
"Kung hindi lang ako nakaratay sa kamang ito, malamang nagawa ko talaga iyon.", prangkang pagkakasabi ko habang diretsong nakatingin sa mga mata niya. Lalo siyang napaiyak at saka lumabas ng kwarto. Napahinga ako ng maluwang. Whenever she's here, I feel suffocated. Nakakairita ang presensiya niya.
*BEEP
From: Josh
'Pre, sa wakas naman at nagising ka na!'
Matawagan nga ito.
