"WE MEET AGAIN"
Kean's POV
3:49am. Damn, ba't ang aga kong nagising? Tsk. Ano ba ang nangyari kahapon?
Keila...
Napabangon ako bigla para hanapin sana siya pero napansin kong may nakahiga sa may mini couch ko dito sa kwarto. Nandito siya, hindi umuwi. Napangiti ako. Thank you, love. Eh teka, nasaan naman si Luke? Nasa kwarto niya kaya?
Pumunta ako sa kwarto ni Luke. Ayun, tulog na tulog. Dahan dahan kong isinara ang pintuan ng kwarto ni Luke at bumalik sa kwarto ko. Napansin ko namang nagkukusot ng mata si Keila at unti-unti siyang umupo at saka sumilip sa may kama ko. Nagulantang ako nang bigla siyang napabangon at parang nagpapanic.
"Kean?! Kean!", bigla siyang bumangga sakin. Di niya ata ako napansin na nakatayo lang ako dito. Ang cute niya mag-panic. Napa-sigh of relief naman siya. "Geez, don't disappear like that.", tapos ay niyakap niya ako. Niyakap ko rin sya pabalik. Dahan-dahan akong naglakad papunta sa may kama ko, baka madapa sya eh nakayakap pa kaming dalawa sa isa't-isa.
Nanatili pa din kaming magkayakap hanggang sa makahiga kaming dalawa. Mukhang antok na antok pa siya. Napapapikit pa ang mga mata niya. Sa bagay, ang aga-aga naman kasi.
"How long was I out?", tanong ko.
"Almost 6 hours, I think.", antok na antok pa niyang sagot. Naghikab pa nga sya. Parang baby. So cute.
"Sorry."
"Don't worry about it. But are you feeling better?"
