Chasing The Bad Girl

K28

I haven't realized I took a nap until I felt someone tapping my shoulder. Kinusot ko ang aking mga mata saka ko tinignan kung sino itong umiistorbo sa pagtulog ko. Si Mr. Stutter lang pala.

"Bakit?" I lazily asked.

"Ma-masama po-po ba ang paki-kiramdam niyo?" He asked.

"Hindi naman. Inaantok lang talaga ako." Tumango ito.

I haven't sleep last night. Iyong mga anak ko kasi nocturnal ata. Nag-ayang makipaglaro ng dis-oras ng gabi. Nanood kami ng movies at nagcosplay. It's Chloe's plan. Birthday daw kasi ng favorite doll nyang si Kendall. Yung totoo pati ba iyon sa akin namana?

Hindi pa iyon natapos sa cosplay. Dahil first birthday daw ni Kendall, nag-utos pa itong bumili ng cake kaya tinawagan ko si kuya para bumili. Akala nga naglilihi ako, hindi ko talaga makalimutan kung paano siya napanganga nang sabihin ko na birthday ng doll ni Chloe.

Kundi ko kasi pagbibigyan ay malamang hindi parin ako patutulugin ng batang iyon. Si Vaughny naman ay buong gabi rin nakabusangot at nagpapadyak ng paa. Kaya ang ending, habang nagsecelebrate ng birthday ni Kendall ay buhat-buhat ko si Vaughny na nakathumb-suck pa.

At nakatulog lang ako nang makatulog narin si Chloe. It was already 3 am when I was able to sleep or nap. At ngayon nga ay kararating ko lang, it's 7am, at mayroon akong kailangang attendan na meeting kasama ang mga shareholders.

"The..they are waiting for you a-already ma'am. Me-medyo 10 minutes late ka na po-po." My secretary said. Napahilot ako ng sentido.

Pakiramdam ko ay para akong lumulutang habang naglalakad papuntang conference room. Pumipikit-pikit ako at sigurado akong nagmumukha akong nagsisleep walk nito.  Sigurado akong naroon ang least favorite person ko, but right now, pass muna ako sa pambabara sa kanya.

Napapitlag ako nang mabunggo ko ang matigas na likod ng secretary ko. Infernes, mabango. Naramdaman kong may humawak sa braso ko para alalayan ako. I sighed and I shoved my hand.

"Okay lang ako. " I said and I silently cursed when I realized na nasa harap ko si Stutter at hindi naman siya ang may hawak sa akin.

"You look like among the zombies in walking dead." Luigi said who unfortunately is the one who's holding me in place. Agad akong napatayo ng diretso at inayos ko ang medyo magulo ko ng buhok. Ramdam kong sobrang haggard ng itsura ko.

I tried to ignore Luigi but he caught my arm again.

"Your eyes are puffy, you look like you haven't sleep for decades, may nangyari ba? May sakit ba ang mga bata?" He asked. Decades talaga? I can feel his sincerity at dahil sa wala ako sa mood makipag-usapan ay umiling ako.

"They are fine." I said. Naglapat ang mga labi nito at parang inuusisa ang itsura ko maya-maya ay naisip ko kung bakit nga ba ako nakikipagtitigan sa lalaking ito kaya nauna na akong maglakad papasok ng conferrence room.

Hindi ko tinapunan ng tingin ang mga kasama namin sa loob. Baka magmukha silang unan at kama sa paningin ko. God! I need to sleep. This feeling is horrifying.. Ang bigat ng ulo ko at para bang hindi na makayang bitbitin ng leeg ko. I feel like anytime my eyes will shut.

Hinilot ko ulit ang nasa bandang kilay ko. I even shook my head at medyo sinampal-sampal ng kaunti ang sarili ko para lang magising. I heard someone greeted, maybe the presentation will now start. Naramdaman ko ang pag-upo ng nasa tabi ko.

I focused my gaze infront of the speaker. Nakikita kong kumakampay ang mga kamay nito pero bigla nalang lalabo. Para bang nagsislow-mo ang bawat sinasabi nito hanggang sa feeling ko wala na akong marinig. Ilang beses akong napapapitlag at biglang uupo ng diretso at malinaw ko na namang maririnig ang nagsasalita na speaker .