Chasing The Bad Girl

K8

As much as I just want to get away from this event, I just can't. Naiinis lang ako sa presensya ni Fortalejo. How dare him tell me those stupid things! Ang hilig talaga niyang mang-insulto. Feeling close!

"Ah..eh..Ma'am na-naapakan n-nyo po yung pa-paa ko." Napatingin ako sa secretary ko.

Oo nga pala! How can I forget that this guy is my savior. Wala naman kasi akong choice. Baka magkaroon lang ng usapan at lumabas pa sa dyaryo ang kagandahan ko. Tatlo ba naman silang mag-alok ng sayaw, actually hindi ako sigurado kung aalukin ako ni Lucas pero..hindi masama mag-assume.

"Ayusin mo kasi sumayaw! "Saway ko dito. Honestly, naaapakan ko talaga ang paa niyavl dahil hindi naman ako marunong sumayaw. I therefor conclude na sa alin nagmana si Chloe.

"Ah..Ma'am ka-kayo po--" natigil ito dahil pinandilatan ko ng mga mata. Napalunok ito sa kaba.

"Sabi ko nga po ma'am. Ga-galingan ko p-po. Gusto nyo po b-ba magharlem shake p-po ako? Wiggle wiggle po?" Sabi nito. Napanganga ako nang humiwalay ito ng kaunti sa akin at nagharlem shake nga! Maya-maya ay nagsasayaw na ng wiggle wiggle.

Pigil-tawa akong napatalikod dahil tinitignan na rin kami ng mga tao. Well, that is so embarassing for him. Pero kahit ganyan yan, importante sa akin ang secretary ko na yan. I can't let go such a good, obedient and talented secretary as him.

I took a glance around. Tinignan ko lang kung this time ay may aabala na naman sa akin. Well, Lucas is now busy with some businessmen same as Landon and Fortalejo, I don't care where he is. Mas mabuti nang hindi ko siya nakikita.

I found a not so crowded space and here I stayed while sipping a glass of wine. Then I remember my encounter with Fortalejo.

Hindi ko talaga maintindihan kung saan nanggagaling ang galit niya sa akin. Kung tutuusin ako nga itong dapat na nagagalit at bumabato sa kanya ng masasamang salita. If I didn't know that he hates me that much, iisipin kong nagseselos lang ito dahil sa inaakalang may anak ako kay Lucas.

But I'm hundred percent sure na hindi selos ang nararamdaman ng lalaking iyon. Maybe he's not that glad to see me happy with another guy. Ano tingin niya sa akin, stick to him lang? Pagkatapos niya akong gamitin at lokohin? Asa.

I sip another from my glass.

I suddenly felt this familiar pain. Paano niya nagagawang husgahan ako ng masama samantalang isa siya sa mga taong dapat nakakaalam kung ano ako noon.

I smiled bitterly.

Sabagay. Ginamit lang niya ako. Wala siyang naging pakealam sa akin. Siguro si Laureen ang nakikita at naaalala niya kapag kasama niya ako.

I should stop reminiscing!

I sighed. Habang tumatagal mas nananaig yung kagustuhan kong ipatikim sa kanya kung gaano kasakit ang iwan at isawalang-bahala. I want him to cry as well. Gusto kong balang-araw siya naman ang lumuhod at umiyak sa harap ko.

"Look who's here.." the moment I heard that bitchy voice ay nilingon ko na ito agad.

I smiled at her. The sweetest smile I could give to a nobody. Like Laureen Mendrez.

"So it is really you. Samantha Aragon. Akala ko namamalikmata lang ako. I saw you well..kinda flirting with Lucas Seagull." She said. I smirk. Nanatili lang akong nakatingin sa kabuuan nito and I didn't hide my disgust towards her.

"Laureen. It's nice to see you." I said befire slowly sipping my wine. Lumapit pa ito sa akin at sinusuri ako.

"You changed. Pero kahit gaano pa kaganda ang suot mo, you are still the same Samantha, poor and stupid." Sabi nito. Hindi ako nagpatinag sa sinabi niya.