ORMANTİK MAFYA

30. Bölüm

GÜNEŞ

Esat sonunda iyileşti. Ne kadar inkar etse de Araf da dahil herkes onun için çok korktu. Hele Eslem... O kadar çok ağladı ki.. Hastane yeri olmadığı için sormadım. Ama anladığım kadarıyla Eslem de Esat'ı seviyor. O zaman bu neyin inadı anlayamıyorum. Konu ne zaman Esat'ın ona karşı olan hisleri olsa ya konuyu değiştiriyor ya da yanımızdan gidiyordu. Esat'ın yanından hiç ayrılmadı. Hep hastanedeydi. Ve bu süreçte hiçbir şeyde yemedi. Yüzü bir kez olsun gülmedi. Ama Esat'ın uyandığını öğrenince öyle bir sevindi ki anlatamam. Yanına gireceği, onu göreceği için çok heyecanlanmıştı.

Esat taburcu olduktan sonra herkes evlerine dağıldı. Eslem ne kadar Esat'ın yanında olmak istese de artık dinlenmesi gerekiyor. Eslem ne kadar iyiyim dese de çok bir şey yemediği için durumu pek de iyi değil. Bu nedenle Sidal ve ben, Eslem'in evindeyiz. Evde tek başına düşüp bayılsa kimsenin haberi olmayacak.

Eve girdiğimizde Eslem duş aldı. O sırada Sidal ve ben de yemek hazırladık. Zorda olsa Eslem'e yemek yedirdikten sonra ben bulaşıkları makineye dizdim. Kızlar salonda oturmuş bir şeyler konuşuyorlardı. İşimi hallettikten sonra bende yanlarına gittim ve koltuğa oturdum.

''Ne de güzel yardım ettin Sidal. '' Bulaşıkta bana yardım edeceğini söylemişti. Ama Eslem'i bahane edip işten kaçtı.

''Bende Eslem'in yanındaydım canım. Borcum olsun, bir dahakine ben yaparım. ''

''İyi madem. Eslem, nasılsın canım? ''

''İyiyim. '' Gözlerini halıya sabitlemiş öylece bakıyordu.

''Dışarıdan bakınca pek de öyle gözükmüyor. Esat'ta iyileşti senin şu an yüzünün gülmesi gerekmiyor mu? '' Bana baktı. Gözlerinde çaresizlik vardı.

''Esat'ın yanına girdiğim ilk gün... Esat'a dolaylı yoldan birçok kez onu sevdiğimi söyledim. Ama Esat o zaman benim tüm söylediklerimi duyuyormuş. Yani bilinci açık, her şeyi duyuyor ama cevap veremiyormuş. Bana bugün bunları söyledi. Her şeyi duyduğunu... ''

''Sen ne yaptın? '' dedi Sidal. Eslem gözlerini Sidal'a dikti ve alayla gülerek ''Kaçtım... '' dedi. Sustu. ''Gözlerinin içine bakarak 'Seni seviyorum' diyemedim. Korktum. ''

''Çok saçma. O seni seviyor sende onu... Neden korktun? '' dedim merakla.

''Onu kaybetmekten korktum. Sonuçta benim yüzümden vuruldu. Ya artık beni istemiyorsa... Ya artık benimle işi bittiyse... Size söyledim, onu çok üzmüştüm. Sizce artık beni sever mi? '' dedi. Gözleri Sidal ve benim aramda mekik dokuyordu.

''Burada senin yüzünden olan bir şey yok Eslem. Sen mi vurdun sanki çocuğu? Hayır. Eğer seni gerçekten seviyorsa vazgeçmemiştir. Zaten insan bir kere gerçekten sevdim mi ne olursa olsun vazgeçebilir mi? Bu mümkün mü? Aşk her şeyin üstedinden gelir." dedi Sidal.

''Sidal hayatında birisi mi var? Öyle güzel anlattın ki birisi olduğunu sanacağım. '' dedim.

''Size söyleyecektim- '' derken sözünü keserek ''Ne yani? Birisi var ve bize söylemedin? Hemen dökül bakalım. '' dedi Eslem.

''Rüzgar. '' dedi çekinerek.

"Şaka?" dedi Eslem şaşkınlıkla.

"Sen ciddi misin?" dedim heyecanla. Başını salladı. Gözlerine kadar yansıyordu heyecanı.

''Ay inanmıyorum. Çok sevindim. Zaten birbirinizden hoşlandığınız belliydi. '' dedim sevinçle. Gerçekten onları çok yakıştırıyorum.

''Ne zaman oldu? Nasıl oldu? Nerede? '' diye sordu Eslem art arda.

''Sakin olun, anlatacağım. ''