ORMANTİK MAFYA

9. Bölüm

GÜNEŞ

"Sana gelmeyeceğimi söyledim! İndir beni. " Tam anlamıyla manyaktı bu adam!

"Bak." dedi sakin olmaya çalışarak. "Benden bir zarar gelmez. Tek istediğim Aras'la bir gün daha ilgilenmen. Ne oldu bilmiyorum ama seni gereksiz bir şekilde çok sevdi. Anlıyor musun? "

Gözlerime bakıp tekrarladı. "Aras için. "

Derin bir nefes verdim. Aras gerçekten çok tatlı, akıllı bir çocuktu. Öküz abisi için çocuğu üzmek istemiyordum. Hem bir günden ne olacak?

"Pekâlâ. " dedim.

"Ayrıca geldiğin iki gün için de ne kadar istersen veririm. " Kaşlarımı çattım.

"Elbette hiçbir şey istemiyorum. Aras'ı mutlu etmek için geliyorum. Bunun için para istemem." 

Bir şey söylemedi. Ben de önüme döndüm. Benim gibi enerjik bir insanın bile enerjisini sömürdü ya hiçbir şey söylemiyorum.

Bir süre gittikten sonra kalabalık sokaklardan çıkıp daha tenha bir yere geldiğimizde korkuyla ona baktım.

"Nereye geldik?" diye sordum endişeyle.

Arabayı durdurduğunda bana baktı. "Çok kısa bir işim var. Hemen geleceğim. Sen de akıllı bir kız ol ve bekle. Sakın çıkma. Anlıyorsun, değil mi?"

Salak muamelesi yapıyordu birde. Cevap vermeden kollarımı göğsümde bağladım. "Ben de öyle düşündüm."

Arabadan indi. Biraz yürüdükten sonra sağa döndü, gözden kayboldu. Nereye gitti ki şimdi?

Oflarken mecbur beklemeye koyuldum. Bu arada bir telefon çaldı. Araf'ın telefonu olmalıydı. Ekrana baktığımda Burak yazısını gördüm. 

Ellemesem iyi olur. Şimdi ona da kızar. Arkama yaslanıp beklemeye devam ettim. Telefon sustu. Ardından yine çaldı. 

Önemli miydi acaba? Belki Aras'la ilgili bir şeydir. Böyle olduğunu düşünerek telaşla telefonu aldım. Arabadan indikten sonra Araf'ın gittiği yöne gidiyordum. Telefonu Araf'a götürsem iyi olacak. Bir süre etrafıma bakınarak giderken telefon yine sustu. Neredeydi bu adam? Kimse yoktu.

"Gebertirim lan seni!" Duyduğum bağırışla panikle durdum. Hızla etrafıma baktım. Görünürde kimse yoktu. Tam sol taraftan dönecektim ki gördüğüm görüntüyle durdum. 

Biraz uzağımda onlarca adam vardı. Birbirlerine silah çekmişlerdi. Korkuyla gözlerim büyürken o sırada içlerinden birinin ateş etmesiyle bir kargaşa koptu. Herkes birbirine ateş ediyordu.

Telaşla geri geri giderken ayağımın taşa takılmasıyla yere kapaklandım. 

"Ah!" diye inledim.

"Kız var orada!" 

Birinin bağırışıyla korkuyla arkama baktım. Adamlardan biri bana bakıyordu. Hemen ayağa kalktığımda koşacakken bir el kolumdan yakalayıp beni hızla çekti.

"Neden çıktın sen?" Bu Araf'tı.

Kolumdan tutup koşarak beni peşinden ilerletiyordu. Elinde de silah vardı!

"Neler oluyor? " diye sordum panikle. Bu neydi böyle?

Cevap vermedi. 

Koluna sıkıca tutunup ona ayak uyduruyordum çünkü peşimizden birileri geliyordu. Araf ara ara adamlara ateş ediyordu. Şu durumda ona güvenmekten başka çarem yoktu.

Nasıl bir işin içindeydim ben böyle? Korkudan ağlamama az kaldı.

Her şey o kadar hızlı oluyordu ki peşimizdeki kişilerin seslerini duymamaya başlamıştım. Araf bir anda bizi bir yere soktu. Küçücük bir kuytuydu.