ORMANTİK MAFYA

28. Bölüm

ARAF

Depoya doğru giderken Eslem aradı. Bu kız beni neden arıyor ki?

"A-araf. "

" Bir şey mi oldu Eslem? " Neden ağlıyor?

" Hemen hastaneye gelmen lazım. Esat... Vuruldu. " Aniden fren yaptım.

" Nasıl vuruldu? Hangi hastane? Eslem, adamı deli etme. Söylesene! "

Eslem adresi verdikten sonra telefonu kapattım. Direksiyona sertçe vurdum ve hemen arabayı hastaneye doğru sürdüm.

Nasıl vuruldun oğlum sen? Çıldıracağım...

Ben Esat için mi üzülüyorum? Ne kadar ona sinirlensemde, umursamıyor gibi davransamda seviyorum bu çocuğu ya. O benim kardeşim gibi...

Hastaneye geldiğimde danışmadan Esat'ın bulunduğu yeri öğrendim. O sırada Rüzgar geldi.

" Abi, Esat vurulmuş. "

" Evet, hemen Eslem'in yanına gidelim. " dedim. Yoğun bakımın önüne geldiğimizde Eslem'den Esat'a ne olduğunu öğrendik. Bunu kim yapmış olabilir?

Bir çocuk Güneş' e sarılınca bütün düşüncelerimden sıyrıldım. Şuna bak. Bana ters ters cevaplar veriyor.Zaten sinirliyim, elimde kalacak. Güneş yollamasa çoktan ağzıyla burnu yer değiştirmişti.
Rüzgar'la Esat'ın durumunu öğrenmek için doktorun yanına gittik.

" Merhaba ben Rüzgar. Biz Esat Kızılkurşun'un durumunu öğrenecektik. "

" Rüzgar Bey, hastanın durumu ağır. İç kanama riski var. Biz elimizden geleni yapacağız. 

" Esat'ın yanına girebiliyor muyuz? " diye sordum.

" Ne yazık ki giremezsiniz. "

" Ama ben gireceğim diyorum. " diye sinirle.

" Sadece bir kişi... " Rüzgar'la odadan çıktık.

"Kim girecek? " dedim.

" Abi, bence Eslem girsin. Kızın halini gördün. "

" Haklısın. Tamam o girsin. " Kızların yanına gittiğimizde Eslem hemen "Durumu nasılmış? " diye sordu. Rüzgar'la birbirimize baktık.

" Söylesenize! Kötü bir şey mi var? " diye bağırdı.

" Eslem, gel şuraya otur. " dedi Rüzgar sandalyelerden birini gösterirken.

"Oturmayacağım. Ne oldu? Hemen söyleyin. "

" Durumu ağırmış. Bir de... "

" Bir de? "

" İç kanama riski varmış. " diye devam etti Rüzgar. Eslem ağlamaya başladı.

"Yanına gitmek istiyorum. " dedi Eslem bize yalvarırcasına. Eslem ve Esat'ın arasında bir şeyler mi var?

" Bir kişi girebiliyormuş. Sen gir. " Bir anda gülümsedi.

" Çok teşekkür ederim. " dedi ve çabucak yanımızdan ayrıldı.

 Sıkıntıyla nefes verdim. "Kafayı yiyeceğim. Oğlum, Esat'a bir şey olursa varya dağıtırım ortalığı. Lan Esat benim kardeşim. Onsuz olur mu? Olmaz.." Ne kadar atışsak da Esat ailemden biriydi. Benim için çok kıymeti. Gözüm Güneş'in tebessümüne takıldı.  Bana bakıyordu. 

" Ne bakıyorsun? " dedim.

" Şu son birkaç günde seninde birileri için endişelenebileceğini öğrendim. Ve de korktuğunu... Demek senin de hislerin varmış. " dedi.