"ဟုတ်ကဲ့ပါဆရာ~"
"လိမ္မာသားဘဲ~"
"ကိုကိုက ဆရာကိုလေးစားရမယ်လို့ပြောထားလို့~"
"အဲ့လိုကိုး~"
ထယ်ယောင်းက ဂျောင်ကုစကားကိုနားထောင်ကာ
ဆရာကိုလေးလေးစားစားပြောဆိုဆက်ဆံတာကို
အဟုတ်ထင်မျက်စိကျသွားတဲ့အချိန်ပိုင်းသင်္ချာဆရာလေးက
နောက်နေ့တွေလာရင် ထယ်ယောင်းအတွက်စားစရာတွေဝယ်လာပေးသေး~
*ဒီကောင်လေးကိုကြည့်ရတာ မောင့်ကိုသဘောကျနေပုံဘဲ~*
"ဆရာနဲ့မောင့်အတွက် အသီးလေးတွေယူလာတာ
စားပါဦးနော်~"
"ကျေးဇူးပါအစ်ကို~"
"ရပါတယ်~မောင်ရေ စာကိုကရုစိုက်နော်~"
"ဟုတ်ကဲ့ကိုကို~"
"ပြွတ်စ်...ချစ်တယ်နော်~"
"ချစ်တယ်ကိုကို~"
ဂျောင်ကုက အချိန်ပိုင်းဆရာရှေ့တင်
ထယ်ယောင်းကသူ့အပိုင်ဖြစ်ကြောင်း
နမ်းပြတော့ ဆရာကမျက်နှာလွဲလျှက်~
"ကျောင်းသား~ဆရာတစ်ခုလောက်မေးလို့ရမလား~"
"မေးကြည့်လေ~"
"ဟိုအစ်ကိုနဲ့တွဲတာဘယ်လောက်ကြာပြီလဲ~"
"မွေးကတည်းကဘဲ~"
"ဟဟ..မနောက်ပါနဲ့ အတည်မေးတာ~"
"သေချာစဥ်းစားကြည့်မယ်ဆိုရင် ဗိုက်ထဲမှာကတည်းက
ကိုကို့ကိုချစ်ခဲ့တာ~"
အတည်ကြီးပြောနေတဲ့ထယ်ယောင်းကြောင့်
အချိန်ပိုင်းဆရာလေးလဲ ဘာမှထပ်မမေးတော့ဘဲ
သူ့အလုပ်သူလုပ်ကာအိမ်ပြန်ရတယ်။
*ထယ်ယောင်းကရုပ်ချောရုံတင်မကဘူး
အားကိုးချင်စရာကောင်းတယ် အဲ့တာကြောင့်သဘောကျတယ်~*
ထယ်ယောင်းကိုဘယ်လောက်ဘဲသဘောကျနေပါစေ
ထယ်ယောင်းကအသက်ထက်မကချစ်ရတဲ့သူရှိနေတော့
ရှေ့ဆက်ရခက်ခဲနေတဲ့အချိန်ပိုင်းဆရာလေး~
*မင်းကိုလိုချင်တယ် ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ~*
"ဟူးး~စားစရာတစ်ခုခု သွားဝယ်လိုက်ပါဦးမယ်~"
အတွေးတွေကိုရပ်ပြီး အပြင်ထွက်စျေးဝယ်သွားတဲ့
အချိန်ပိုင်းဆရာလေးကစားစရာဝယ်ပြီးတာနဲ့
ပြန်လာရာ အမှောင်လမ်းကြားထဲဂျောင်ကုကိုမသဲမကွဲလေးမြင်လိုက်လေရဲ့~
YOU ARE READING
~~Lucky~~{Complete}
Fanfictionဤficသညျ စာရေးသူ၏ စိတျကူးသကျသကျသာဖွဈသညျ🙃 ဤficသည် စာရေးသူ၏ စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃
💜32💜final
Start from the beginning
