ထယ်ယောင်းကိုရှာရင်းနဲ့အလုပ်လုပ်တဲ့ဂျောင်ကုက
သူ့ရဲ့ကလေးတွေနဲ့လဲ အဆက်သွယ်မပြတ်
အမြဲတွေ့ရတယ်။
"အစ်ကိုကြီးရာ တိုက်ခန်းကိုကောင်းကောင်းလေးငှားပြီးနေပါလား စုပ်ပြတ်နေတာဘဲ~"
"ဟားဟားး ငါတို့ကလမ်းဘေးလူတွေလေ
ဒီလောက်တိုက်ခန်းနဲ့နေရတာဘယ်လောက်တောင်ကံကောင်းလိုက်သလဲ~"
"အဲ့တာလဲဟုတ်တယ်နော်~"
ဂျောင်ကုကသူ့လူတွေနဲ့အစည်းဝေးလုပ်ရင်တောင်အဆင်ပြေမယ့်ကျယ်ကျယ်ဝန်းဝန်းနဲ့လွတ်လွတ်လပ်လပ်နေလို့ရတဲ့
အခြေခံလူတန်းစားတွေငှားနေတဲ့တိုက်ခန်းရဲ့အပေါ်ဆုံးထပ်နဲ့တွဲရက်ခေါင်မိုးထပ်ကိုပါဝယ်ထားတာ~
"မင်းတို့ကိုခေါ်လိုက်တာက စည်းကမ်းထုတ်ဖို့ဘဲ
သေချာနားထောင်~"
"Nae~"
"ဖုန်းနဲ့ပေးထားတဲ့သေနတ်ကိုကိုယ်နဲ့မကွာဆောင်ထား
ငါခေါ်တာနဲ့ချက်ချင်းဒီကိုလာရမယ်
အရေးကြီးရင်ကြီးသလိုအစည်းဝေးလုပ်မယ်~"
"ဟုတ်ကဲ့~"
"အပြင်လောကမှာလွတ်လပ်စွာနေထိုင်ရင်း
ဆိုးလို့မိုက်လို့ရတယ် ဒါဘေမဲ့အပြစ်မဲ့သူ အားနည်းသူတွေကိုအန္တာရယ်မပြုရဘူး ပြီးရင်ငါတို့အရင်ကလုပ်ခဲ့တဲ့
လုနှိုက်တောင်းရမ်းတာတွေမလုပ်ရတော့ဘူး~"
"စိတ်ချပါအစ်ကိုကြီး အဲ့ဘဝကိုငြီးငွေ့လှပါပြီ~"
"အရေးအကြီးဆုံးတစ်ချက်က ဝက်အိုကြီးနဲ့ထိတ်တိုက်မတွေ့အောင်ရှောင်~''
"Nae~"
"ပေးထားတဲ့ပိုက်ဆံကို အဝတ်စားအသုံးအဆောင်ဝယ်တာ
ထမင်းစားမုန့်စားလုပ်လို့ရတယ် မူးယစ်ဆေးဝါးအတွက်မသုံးရဘူးဆေးလိတ်beerကလွဲလို့~"
ကလေးတွေအကုန်လုံးက သူ့စကားနားထောင်ကာ
လမ်းကြိုလမ်းကြားတွေမှာလူမိုက်တွေလုပ်ကြဘေမဲ့
အပြစ်မဲ့သူကိုမထိ ဆေးလိတ်beerသောက်သော်ညားလဲ
အလွန်အကျွံမလုပ်~နောက်ပြီးဂျောင်ကုက
ဆယ်နှစ်အောက်ကလေးတွေကိုကျောင်းထားပေးသေးတာ~
"ဒီညနေ လက်နက်တွေရောက်မယ်
သွားယူတာကိုမင်းတို့ငါးယောက်တာဝန်ယူလိုက်
မင်းတို့ကအကြီးဆုံးတွေမို့အားကိုးမယ်နော်~"
ESTÁS LEYENDO
~~Lucky~~{Complete}
Fanfictionဤficသညျ စာရေးသူ၏ စိတျကူးသကျသကျသာဖွဈသညျ🙃 ဤficသည် စာရေးသူ၏ စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃
