ထယ်ယောင်းတို့နှစ်ယောက်Amazonခရီးစဥ်ကနေပြန်လာကြပြီးနောက် ဂျောင်ကုကသူ့ရဲ့ကလေးတွေကို
Brazilပြန်လက်ဆောင်တွေပေးပြီး အိမ်မှာဘဲနေကြတော့
မိဘမဲ့ကလေးတွေကတစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက်ရောက်လာပြီ~
"မောင်ရေ စာရင်းသေချာရေးထားလား~"
"ရေးထားတယ်~"
"နောက်ရောက်လာတဲ့ကလေးတွေက
လသားကလေးတွေချည်းဘဲမောင်ရယ်~"
"ကလေးထိန်းထပ်ခေါ်မယ်လေ~"
"ခေါ်ရမှာ ဆယ်ယောက်လောက်ခေါ်ထားလိုက်မယ်
အဲ့တာဆို ကလေးထိန်း ထမင်းချက် အိမ်သန့်ရှင်းရေးကို
ခွဲလုပ်လို့ရတယ်~"
"အခုဘဲ ကလေးထိန်းသွားခေါ်လိုက်စို့လေ~"
"အဲ့တာတွေကို ကိုကို့တာဝန်ထား မောင်က
ရေချိုးတော့ ခနနေသင်္ချာဆရာအသစ်လာတော့မှာ~"
"ဟုတ်ကဲ့~"
"လိမ္မာလိုက်တာ...မွ~"
ဂျောင်ကုသဘောအတိုင်းကျောင်းပြန်တက်တဲ့ထယ်ယောင်းက အထက်တန်းနောက်ဆုံးနှစ်ကနေတက်ရပြီး
စာသင်တာကိုအိမ်မှာဘဲလုပ်ကာ လစဥ်စာမေးပွဲတွေဖြေမှကျောင်းသွားတာ~
"အားနာလိုက်တာဆရာရယ် ထိုင်ပါဦးနော်
မောင်ကရေချိုးနေတုန်းမို့လို့~"
"မဟုတ်တာ ရပါတယ် ကျွန်တော်လဲ ပထမဆုံးနေ့ဆိုတော့
စိတ်လှုပ်ရှားပြီးစောစောလာလိုက်တာ~"
"ဝရိယရှိတာကောင်းပါတယ်~"
"ဟုတ်ကဲ့~ဟိုလေ ကလေးကဘယ်လိုအမူအကျင့်လေးတွေရှိလဲသိလို့ရမလား~"
"မောင်ကနည်းနည်းဆိုးဘေမဲ့ စာသင်ရင်ကရုစိုက်ပါတယ်
စာနဲ့မပတ်သက်တဲ့အကြောင်းတွေပြောတာကိုမကြိုက်ဘူး
အဲ့လောက်ပါဘဲ~"
အရင်ဆရာတစ်ချို့က အရည်ချင်းမပြည့်ဝတာ
ဂျောင်ကုကိုနှာဘူးအကြည့်နဲ့ကြည့်တာ
အရမ်းစပ်စုတာတွေကြောင့်ဆက်မငှားဘဲဆရာအသစ်ပြောင်းတဲ့ထယ်ယောင်း~
"ကိုကို ဘယ်တွေသွားနေတာလဲ
မောင်ရေချိုးလို့ပြီးပြီလေ~"
"ဆရာရောက်နေပြီမောင်~"
"အင်္ကျီကြယ်သီးတပ်ပေးဦး~"
"မောင်ကတော့လေ တကယ်ပါဘဲ~"
YOU ARE READING
~~Lucky~~{Complete}
Fanfictionဤficသညျ စာရေးသူ၏ စိတျကူးသကျသကျသာဖွဈသညျ🙃 ဤficသည် စာရေးသူ၏ စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃
