မိခင်ဖြစ်သူနဲ့ တူတူပုန်းတမ်းကစားနေတဲ့ထယ်ယောင်းလေးက ဂျောင်ကုစကပ်အောက်ကထွက်လာပြီးနောက်
အခန်းတစ်ခုထဲဝင်ပုန်းရာ ခနအကြာ
အမေဖြစ်သူ ရောက်မလာဘဲ
ဂျောင်ကုနဲ့လူတစ်ယောက်ရောက်လာလေရဲ့~
"ကိုကို??"
"မရုန်းပါနဲ့အလှလေးရယ်~"
"လွတ်!...လူယုတ်မာ ကျွန်တော်ကယောကျာ်းလေးဗျ~"
"သိတယ် ဒီကလဲယောကျာ်းလေးတွေကိုကြိုက်တာ~"
"မထိနဲ့နော် မလုပ်နဲ့!!"
တဏှာရူးနေတဲ့လူယုတ်မာရော
ကြောက်လန့်ရုန်းကန်နေတဲ့ဂျောင်ကုပါ
တံခါးနောက်ကထယ်ယောင်းလေးကိုမတွေ့တာမို့
အပြင်ပြေးထွက်သွားပြန်တဲ့ထယ်ယောင်း~
"ကျားပေါက်လေးကိုမိပြီကွ~"
"Ommaပန်ပုန်း သားလာရှာမယ်
သားကအခု မင်းအမီးလေးကိုဘီလူးလက်ထဲကကယ်ရဉီးမှာ~"
"ဟုတ်ပြီ ဟုတ်ပြီ~"
သူပြောပြနေကျအိပ်ယာဝင်ပုံပြင်ထဲက
အကြောင်းပြောနေတယ်ထင်ပြီး
Mrs.kimက ပုန်းဖို့အတွက်ထွက်သွားချိန်
မီးဖိုထဲကဓားသွားယူကာ ဂျောင်ကုရှိတဲ့အခန်းထဲဝင်
အိပ်ယာပေါ်ကုန်းတက်ပြီး လူယုတ်မာရဲ့လည်ပင်းကိုထိုးလိုက်တာ~
"ယောင်း..ယောင်းလေး~"
"ရေးး!ဘီလူးကြီးသေဝါးပြီ~"
သွေးတွေရွှဲရွှဲစိုနေတဲ့ဓားကိုကိုင်မြှောက်ကာ
ခုန်ပေါက်ရယ်မောနေတဲ့ထယ်ယောင်းလေးက
သူသိတဲ့ချစ်စရာကလေးလေးနဲ့မတူတာမို့ဂျောင်ကုလန့်မိတာအမှန်~
"ယောင်းလေး...ဟင့်...အီးးအီးး~"
"ကိုကို ငိုနဲ့တော့လေ ငိုရင်လှတော့ဘူး~"
"အီးးဟီးးး...ကြောက်တယ်~"
"ဘီလူးကြီးရှိတော့ဘူး ကြောက်နဲ့တော့~"
ဂျောင်ကုကိုမျက်ရည်သုတ်ပေးနေတဲ့ထယ်ယောင်းလေးက
ဓားကိုလက်ထဲကမချဘဲ ဂျောင်ကုကိုဖက်ကာ
လွတ်နေတဲ့လက်သေးသေးလေးနဲ့ဂျောင်ကုကျောကိုပွတ်ပေးနေသေး~
"ဘာဖြစ်လိုမဝင်ရမှာ...ဟင်..အားးး!"
"သားလေး??"
YOU ARE READING
~~Lucky~~{Complete}
Fanfictionဤficသညျ စာရေးသူ၏ စိတျကူးသကျသကျသာဖွဈသညျ🙃 ဤficသည် စာရေးသူ၏ စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃
