ထယ်ယောင်းတို့နှစ်ယောက် ကြီးမားကျယ်ပြန့်လွန်းတဲ့
Kimအိမ်တော်ကြီးမှာ နှစ်ယောက်တည်းနေကြဘေမဲ့
မပျင်းတဲ့အပြင် ပျော်တောင်ပျော်နေကြသေး~
"ကိုကို့ကိုချစ်လိုက်တာ...မွ~"
"မောင့်ကိုလဲအများကြီးချစ်တယ်~"
ဟိုးအရင်ကလိုမပေါများတော့တဲ့ပန်းခြံထဲကပန်းတောထဲ
အလှဖျာလေးခင်းကာ မျက်နှာချင်းဆိုင် လဲလျောင်းနေကြတဲ့
ထယ်ယောင်းနဲ့ဂျောင်ကုက မျက်နှာမှာအပြုံးတွေနဲ့~
"Katkoii~"
"ဘာပြောတာလဲကိုကို~"
"ချောလိုက်တာလို့ပြောတာမောင်ရဲ့
မောင်ကအရမ်းချောတာဘဲ~"
"ကိုကိုကလှတယ် လှတယ်ကိုဘယ်လိုပြောလဲ~"
"Kirei desune~"(beautiful)
"ဟင်?"
"အဲ့တာခက်ခဲနေရင်နောက်တစ်ခု Suteki~"(~lovely~)
"ဆုတဲကိ??"
"90%မှန်တယ်~"
"90%? Nande?"(ဘာကြောင့်လဲ~)
"ဟမ်~မောင်က တော်တော်တိုးတက်လာပြီဘဲ~"
"Arigatougozaimasu~"
"ဟားဟား..douitashimashite~"(ရပါတယ်)
တတ်သမျှအကုန်ထုတ်ပြောနေတဲ့ထယ်ယောင်းကြောင့်
ဂျောင်ကုမအောင့်နိုင်စွာရယ်နေဘေမဲ့
ထယ်ယောင်းကပြုံးပြုံးကြီးနဲ့သူ့အနားကပ်လာလေရဲ့~
"Aishitemasu~~"
"Watashi wa aishitemasu~"
ထို့နောက် ထပ်တူကျသွားတဲ့နှုတ်ခမ်းတွေက
လှပတဲ့အနမ်းတွေကိုဖန်တီးကြရာ
ထယ်ယောင်းက ဂျောင်ကုရဲ့နှုတ်ခမ်းကနေတစ်ဆင့်
လည်တိုင်ကိုပါစုပ်နမ်းတော့တာ~
"ပြွတ်စ်...ပြွတ်စ်~"
"အင်း...အာ့...ဟင်း~"
"မွ...ပြွတ်စ်...ပြွတ်စ်~"
"ဟာ့...အား...မောင်...အင်း...အင့်~"
လည်တိုင်ကနေတစ်ဆင့် ဂျောင်ကုရဲ့အင်္ကျီကိုလှန်ကာ
ချယ်ရီသီးတွေကိုပါစုပ်လာတဲ့ထယ်ယောင်းက
ပန်းခြံထဲမှာဘဲ ဂျောင်ကုကိုစားလိုက်တော့တယ်။
"မောင်အရမ်းကြမ်းတာဘဲ...မွ~"
"ကိုကိုကြိုက်တယ်မဟုတ်လား~"
YOU ARE READING
~~Lucky~~{Complete}
Fanfictionဤficသညျ စာရေးသူ၏ စိတျကူးသကျသကျသာဖွဈသညျ🙃 ဤficသည် စာရေးသူ၏ စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃
