ရန်ဖြစ်လိုက်ပြန်ချစ်လိုက်ဆိုသလို
ရန်ဖြစ်ပြီးတာနဲ့ အချစ်ကြမ်းကြမ်းလေးတွေနွဲကြကာ
စျေးဝယ်ထွက်ကြတဲ့ထယ်ယောင်းနဲ့ဂျောင်ကုက
ဘိုးတော်ရဲ့ခေါင်းကို ရပ်ကွက်အမှိုက်ပုံးထဲထည့်ခဲ့လိုက်သေး~
"ဝက်အိုကြီးရဲ့ခေါင်းကအဆင်ပြေပါ့မလားမောင်~"
"ပြေပါတယ်ကိုကိုရဲ့ စိတ်မပူပါနဲ့
မောင်တို့ပစ်တဲ့အချိန်အမှိုက်ကားတောင်ရောက်နေပြီလေ~"
"အင်းပါ~"
ဂျောင်ကုလူသတ်ရင် သေနတ်ကိုသာသုံးတာမို့
ဘာခြေရာလက်ရာမှမကျန်ဘေမဲ့ စိတ္တဇဆန်ဆန်လူသတ်တဲ့ထယ်ယောင်းကတော့ကိုယ်ထိလက်ရောက်လုပ်တာဆိုတော့
ခြေရာလက်ရာကျန်မှာဂျောင်ကုစိုးရိမ်နေတာ~
"မောင်ဘယ်လိုများ ဝက်အိုရဲ့အိမ်ကိုသိပြီးရောက်သွားတာလဲ အရမ်းမြန်တာဘဲ~"
"သိတာကကြာပါပြီ မနေ့တုန်းက သူ့အိမ်ထဲဘယ်လိုဝင်ရမလဲအကြာကြီးစဥ်းစားပြီး ဘာအစီစဥ်မှမရှိဘဲသွားလိုက်တာ
ကံကောင်းချင်တော့ ရေပိုက်ပြင်သမားတွေနဲ့တွေ့ပြီး
ဘိုးတော်ဆီရောက်သွားနိုင်တာ~"
"အဲ့လိုကိုး~နောက်ဆိုရင်မောင်ဘာဘဲလုပ်လုပ် ကိုကို့ကိုအရင်ပြောပြနော်~"
"ကိုကိုဘက်ကသာ ကူညီပါဦး ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲဆိုတဲ့
စကားကိုအရင်ပြော အဲ့တာဆို မောင်ဆင်ခြင်မယ်~"
"ဟုတ်ပါပြီ မောင့်ကိုဘဲအားကိုးပါတော့မယ်...မွ~"
Mallထဲမှာသွားနေရင်း ထယ်ယောင်းပါးကို
အရပ်ထောက်နမ်းတဲ့ဂျောင်ကုက ထယ်ယောင်းလက်မောင်းကိုဖက်ထားတော့ ထယ်ယောင်းကလဲကျေနပ်လို့~
"ကိုကိုကအရမ်းချစ်ဖို့ကောင်းတာဘဲ..မွ~"
"ဟိဟိ~ဘာဟင်းစားချင်လဲမောင်~"
"မောင်ကဘာဖြစ်ဖြစ်အဆင်ပြေတယ် ကိုကိုကြိုက်တာကိုဝယ်~"
"ဟုတ်ပါပြီ ဒီနေ့တော့ကောင်းကောင်းလေးချက်စားကြရအောင်~"
"ဝက်ခေါင်းစားမလားကိုကို~"
"အော့...ရွံလိုက်တာ~"
"ဟားဟားး...စတာပါကိုကိုရဲ့ မောင်လဲရွံတယ်
ဒီနေ့ကနေစပြီး ရက်အကန့်သတ်မရှိဝက်သားရှောင်မယ်~"
YOU ARE READING
~~Lucky~~{Complete}
Fanfictionဤficသညျ စာရေးသူ၏ စိတျကူးသကျသကျသာဖွဈသညျ🙃 ဤficသည် စာရေးသူ၏ စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃
