"ကိုကိုတောင်းပန်ပါတယ်မောင် ကိုကိုမှားသွားပါတယ်
မောင့်ကိုနာကျင်စေမိပြီ~"
"ဒီမှာအေးတယ် အခန်းထဲသွားနေ~"
"ဟင့်အင်း~"
"ကျစ်!~"
"အိမ်ပြန်ရောက်တာနဲ့မောင့်ကို အဆင်ပြေလား
ထိခိုက်မိသွားသေးလားလို့မေးရမယ့်အစား ဆူမိလို့တောင်းပန်ပါတယ် ကိုကိုကလေမောင့်ကိုမယုံတာမဟုတ်ပါဘူး အားမကိုးတာလဲမဟုတ်ပါဘူး ကိုကို့ဘဝမှောင်မိုက်ခဲ့တဲ့အချိန်မှာတောင် မောင့်ကိုဘဲတမ်းတနေခဲ့တာပါ~"
".................."
"မောင့်ကိုဆုံးရှုံးရမှာကြောက်တဲ့စိတ်ကြောင့်
အစိုးရိမ်လွန်ပြီး မပြောသင့်တဲ့စကားတွေပြောမိတာပါ
မောင့်ရင်ခွင်ထဲအိပ်ရတဲ့ညတွေဆို ကိုကိုဘာကိုမှမကြောက်ဘဲ
နှစ်နှစ်ရှိုက်ရှိုက်အိပ်ပျော်တယ် အဲ့တာက မောင့်ကိုယုံကြည်အားကိုးတဲ့စိတ်ကြောင့်ဘဲမဟုတ်လား~"
".............."
"မောင်မရှိတဲ့အရပ်မှာကိုကိုမနေချင်ဘူး
နောက်တစ်ကြိမ်သာမောင်နဲ့ခွဲရရင် ကိုကိုသေမှာမောင်ရဲ့
မောင်ကကိုကို့ဘဝရဲ့အလင်းရောင် ကိုကို့ရဲ့ကံကောင်းခြင်းပါ~"
ဂျောင်ကုကသူ့ကိုချစ်လို့စိတ်ပူမိတာကိုလဲသိတယ်
သူမရှိဘဲကြမ်းတမ်းတဲ့ဘဝမှာတစ်ယောက်တည်းရှင်သန်ခဲ့ရတာလဲသိတယ် ဒါဘေမဲ့ အခုသူနဲ့ရှိတဲ့အချိန်မှာ
ယောကျာ်းတစ်ယောက်အနေနဲ့အားကိုးခံချင်တဲ့ထယ်ယောင်းရယ်ပါ~
"မောင် တစ်ခုခုပြောပါဦး~"
"ပြွတ်စ်~"
ဘာမှမပြောဘဲလှည့်ပြီးသူ့ကိုနမ်းလာတဲ့ထယ်ယောင်းက
နမ်းနေကျလို နူးနူးညံ့ညံ့လေးမဟုတ်ဘဲ
ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်းနမ်းနေဘေမဲ့ ဂျောင်ကုလုံးဝမတား~
"ပြွတ်စ်...ပြွတ်စ်...အွန်း~"
"ပြွတ်စ်...ဟွန့်...အွန်း...ပြွတ်စ်~"
"ပြွတ်စ်~"
သူ့နှုတ်ခမ်းတွေကိုပေါက်ပြဲသည်အထိနမ်းပြီး
ခေါင်မိုးထပ်ကနေဆင်း တိုက်ခန်းထဲခေါ်ဝင်ကာ
အဝတ်စားတွေကိုဆွဲဖြဲ ဘာပြင်ဆင်မှုမှမရှိတဲ့assထဲ
ရှည်လျားထူထဲတဲ့d*ckကြီးကိုဆောင့်သွင်းတော့
သေမတတ်ကိုနာကျင်ရတဲ့ဂျောင်ကု~
BINABASA MO ANG
~~Lucky~~{Complete}
Fanfictionဤficသညျ စာရေးသူ၏ စိတျကူးသကျသကျသာဖွဈသညျ🙃 ဤficသည် စာရေးသူ၏ စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃
💜20💜
Magsimula sa umpisa
