"အစ္ကိုႀကီး~"
"ကြၽန္ေတာ္တို႔ကိုထားခဲ့ၿပီထင္ေနတာ...အီးးဟီးး~"
"ထားခဲ့စရာလားကြာ ကဲ ကဲ အားလံုးအထဲဝင္~"
*သံေယာဇဥ္ႀကီးခ်က္ဘဲ~*
ကေလးေတြနဲ႔ေဂ်ာင္ကုကိုၾကည့္ၿပီး ထယ္ေယာင္းက
တစ္ခ်က္ၿပံဳးကာ သူလဲအထဲဝင္ကာ
သူတို႔ထြက္ေျပးသြားတဲ့ေန့ကတည္းကရႈပ္ပြေနတဲ့ပစၥည္းေတြကိုသိမ္းေလရဲ့~
"ဒီမွာမေနနဲ႔ေတာ့အစ္ကိုႀကီး တစ္ျခားေနရာရွာရေအာင္~"
"ဒီမွာဘဲေနမယ္ ဒါေဘမဲ့ တံခါးကမွန္ေတြကို က်ည္ကာမွန္ေျပာင္းမျွဖစ္မယ္~"
"အဲ့တာဆို အခုဘဲလုပ္လိုက္စို႔~"
"Ok~"
"အစ္ကိုႀကီး လက္နက္ေတြဝယ္ေနတဲ့သူရိွတယ္
ေရာင္းရေတာ့မွာလား~"
"ငါ့ရဲ့accမွာစကားလာေျပာခိုင္းလိုက္~"
"ဟုတ္ကဲ့~"
ေဂ်ာင္ကုကလက္နက္ေရာင္းဝယ္တယ္ဆိုေဘမဲ့
အသက္မျပည့္ေသးတဲ့ကေလးေတြကိုမေရာင္း~
ပစၥည္းကJapanကထုတ္တာမို႔ အရည္အေသြးေကာင္းၿပီး
ေစ်းလဲႀကီးတာကိုဝယ္သူကမနည္း~
"အကုန္လဲမွာ ေရခ်ိဳးခန္းထဲကမွန္ေတြေကာ~"
"Nae~"
"အစ္ကိုႀကီး!"
"ဘာျဖစ္တာလဲ အလန္႔တၾကားနဲ႔~"
"ကြၽန္ေတာ္တို႔ထဲက လူသံုးေယာက္ေပ်ာက္ေနတယ္~"
"ဘာ!...ေတာက္စ္...ဝက္အိုႀကီးရဲ့လက္ခ်က္ဘဲျဖစ္မယ္~"
ေသြးဆူလာတဲ့ေဂ်ာင္ကုက သူ႔ရဲ့ဖုန္းကိုယူကာ
ဘိုးေတာ္ဆီဖုန္းဆက္ေတာ့ ခ်က္ခ်င္းကိုင္လာပံုအရ
သူထင္ေနတာမွန္ေနပံု~
"လူယုတ္မာ ခဗ်ားဘာလုပ္တာလဲ~"
"ကိုယ္ဘာလုပ္လို႔လဲbabyရယ္~"
"မသိသလိုဟန္ေဆာင္မေနနဲ႔!"
"ဟားဟားး...ဒီည8နာရီကို ကိုယ့္ဆီအေရာက္လာခဲ့
babyေရာက္မလာရင္
ဒီကေလးသံုးေယာက္ကိုသတ္ပစ္မယ္~"
"သူတို႔အသက္ရိွေသးလားေသခ်ာခ်င္တယ္~"
"ရတာေပါ့ ကေလးေတြ မင္းတို႔အစ္ကိုႀကီးကိုအသံေပးလိုက္ပါၪီး~"
YOU ARE READING
~~Lucky~~{Complete}
Fanfictionဤficသညျ စာရေးသူ၏ စိတျကူးသကျသကျသာဖွဈသညျ🙃 ဤficသည် စာရေးသူ၏ စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃
