*အိပ်...အိပ်မက်မက်နေတာဖြစ်မယ်~*
"မနက်စာမြန်မြန်ပြင် ဘာလို့နှေးနေကြတာလဲ~"
"Nae~"
"အိမ်တော်ထိန်း??"
ငယ်ရွယ်ချောမောနေတဲ့အိမ်တော်ထိန်းကြောင့်
ထယ်ယောင်းအံ့သြစွာကြည့်နေရင်း
သူရပ်နေတဲ့နေရာကအိမ်ထဲမှာမဟုတ်တော့ဘဲ
အိမ်ခြံဝန်းပန်းခြံထဲမှာ~
"ခစ်ခစ်...ခစ်ခစ်~"
"ဟားဟားး~"
ပန်းတောထဲရယ်မောပျော်ရွှင်စွာပြေးလွှားနေကြတဲ့
အသက်နှစ်ဆယ်ကျော်အရွယ်Mrs.kimရဲ့နောက်
အပြုံးတွေနဲ့လိုက်နေတဲ့အသက်30နီးနီးMr.kimကို
တွေ့လိုက်ရတော့ မျက်ရည်ကျမိတဲ့ထယ်ယောင်း~
*Appa~~Omma~*
"Oppa~ချစ်လေးတို့ကလေးရလာရင်
နာမည်ဘယ်လိုပေးမလဲ~"
"ယောကျာ်းလေးဆို ကင်မ်ထယ်ယောင်းလို့ပေးမယ်
မိန်းကလေးဆိုရင်ကင်မ်မူနာလို့ပေးမယ်~"
"သဘောကျတယ် ဟိဟိ~"
ထို့နောက်ထယ်ယောင်းရောက်သွားတဲ့နေရာက
မီးဖွားခန်းအရှေ့ကမိန်းမနဲ့ကလေးအတွက်
စိတ်ပူနေတဲ့Mr.kimရဲ့အရှေ့~
"ယောကျာ်းလေးမွေးပါတယ်သခင်ကြီး~"
"ဟုတ်လား~"
"ဟုတ် အထဲဝင်ကြည့်လို့ရပါပြီ~"
"ငါ့သားလေး ကင်မ်ထယ်ယောင်း~"
မွေးခါစကလေးလေးကိုချီမြှောက်ကာ
ဂုဏ်ယူဝင့်ကြွားနေတဲ့Mr.kimရဲ့
မျက်ဝန်းထဲပီတိမျက်ရည်လေးတွေရစ်ဝိုင်းနေတာကိုထယ်ယောင်းတွေ့ရတော့အံ့သြသွားတာအမှန်~
*ငါ့ကိုအဲ့လောက်တောင်ချစ်ခဲ့တာလား~*
"အူငဲ...အူအူငဲ~"
"ကျွတ်...ကျွတ်...သားရေ မငိုပါနဲ့ကွာ
သားရဲ့ommaအိပ်နေတယ်လေ~"
"အူငဲ...အူငဲ~"
"သခင်ကြီး ကလေးပေးပါ ကျွန်မချော့ပေးပါ့မယ်~"
"ရတယ်ငါ့သားကိုငါဘဲချော့မယ်~"
မနက်2နာရီကြီးထငိုတဲ့ လသားကလေးကို
စိတ်ရှည်လက်ရှည်နဲ့ချော့မော့နေတဲ့Mr.kimဟာ
အိပ်ပျော်နေတဲ့သူ့မိန်းမကိုတောင်မနိုး~
YOU ARE READING
~~Lucky~~{Complete}
Fanfictionဤficသညျ စာရေးသူ၏ စိတျကူးသကျသကျသာဖွဈသညျ🙃 ဤficသည် စာရေးသူ၏ စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃
