"ကိုကိုနားပါ ပစ္စည်းတွေနေရာချဖို့ကမောင့်တာဝန်ထား~"
"မောင်လဲနားပါဦး ကိုကို့ကိုထိုင်စောင့်ခဲ့ရတာနဲ့ညောင်းနေမှာပေါ့~"
"အဲ့တာကြောင့် လှုပ်လှုပ်ရှားရှားလေးလုပ်မလို့လေ~"
တိုက်ခန်းပြန်ရောက်တာနဲ့ ဂျောင်ကုအနားယူနေချိန်
ထယ်ယောင်းကဝယ်လာတဲ့ပစ္စည်းတွေကို
တတ်သလောက်နေရာချနေတော့
အနားယူရင်းကြည့်နေတဲ့ဂျောင်ကုကပြုံးစိစိ~
"မောင်က အခုမှအိမ်ထောင်ကျခါစကောင်လေးနဲ့တူလိုက်တာ~"
"ဟုတ်တာဘဲလေ အခုလဲအိမ်ထောင်ကျလာသလိုပါဘဲ~"
"ဒါဆို ကိုကိုကယောကျာ်းလို့ပြောင်းခေါ်ရမှာပေါ့~"
"ခေါ်လေ ကြိုက်တယ်~"
"စတာနော်မခေါ်ဘူး မောင်လို့ဘဲခေါ်မယ်~"
"ဟားဟား~ကြိုက်သလိုခေါ်ပါ~"
"မောင် ဒီကိုလာဦး~"
"လာပါပြီ~"
ခေါ်လိုက်တာနဲ့ချက်ချင်း လက်ထဲကပစ္စည်းတွေကိုချကာ
ဂျောင်ကုဆီလာတဲ့ထယ်ယောင်းက
ဂျောင်ကုဘေးနားလှဲချလိုက်ရာ ချက်ချင်းဆိုသလို
ဟိုကသူ့အပေါ်ခွတက်လာရော~
"မောင်ကအရမ်းချောတာဘဲ..မွ..မွ~"
"အဲ့လောက်တောင်ဘဲလား~"
"အွန်း...မွ...ချစ်တယ်...မွ~"
ဂျောင်ကုက သူ့d*ckပေါ်မှာထိုင်ထားပြီးသူ့ရဲ့
မျက်နှာတစ်ပြင်လုံးကို
နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးအိအိလေးနဲ့ တစ်ချက်စီဖိနမ်းနေတော့
d*ckကမာတောင်လာတဲ့ထယ်ယောင်း~
"မောင်မာလာပြီနော်ကိုကို~"
"ဘောင်းဘီချွတ်ပြီး ချက်ချင်းထည့်လိုက်
မနေ့ကမှလုပ်ထားလို့လွယ်ကူလောက်တယ်~"
"Ok...နာရင်ပြော~"
ပြောပြီးတာနဲ့ထယ်ယောင်းက သူ့d*ckကိုအပြင်ထုတ်
ဂျောင်ကုဘောင်းဘီကိုဆွဲချွတ်ကာ
အပေါက်ထဲတန်းထည့်တာမို့ ဝင်ဖို့ရာအလော~
"အား...မောင့်d**kကကြီးလွန်းလို့
လူသတ်လို့တောင်ရတယ်~"
"သတ်လို့ရရင်တောင် ကိုကို့ကိုတော့မသတ်ပါဘူးနော်...မွ~"
YOU ARE READING
~~Lucky~~{Complete}
Fanfictionဤficသညျ စာရေးသူ၏ စိတျကူးသကျသကျသာဖွဈသညျ🙃 ဤficသည် စာရေးသူ၏ စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃
