"မြန်မြန်ချိုး အေးတယ်~"
"ဟုတ်ပါပြီ~"
ကိုယ်လုံးတီးနဲ့ရေချိုးနေတဲ့သူ့ကို
ရပ်ကြည့်နေတဲ့ထယ်ယောင်းကြောင့်
ဂျောင်ကုမှာရှက်ရှက်နဲ့ရေမြန်မြန်ချိုးကာ
အသင့်ယူထားတဲ့အဝတ်စားဝတ်ရတယ်။
"မောင် အပြင်ထွက်ရအောင်လေ~"
"အွန်း~"
"ဟဟ~မောင်ကတော့လေတကယ်ပါဘဲ~"
သူ့ကိုနောက်ကနေလာဖက်ထားတဲ့ထယ်ယောင်းကြောင့်
ဂျောင်ကုမှာ ကပ်ကပ်သပ်သပ်နဲ့
ရေချိုးခန်းအပြင်ကိုထွက် အပင်အောက်ကထိုင်ခုံဆီသွားရလေရဲ့~
"Appaကမောင့်ကိုမချစ်ဘူးနော်ကိုကို
မောင်ပျော်တာကိုမမြင်ချင်တဲ့ပုံဘဲ~"
"မဟုတ်ပါဘူးမောင်ရယ် မောင့်အဖေကမောင့်ကိုချစ်ပါတယ်
ချစ်လို့လဲ ကောင်းတာတွေကိုရွေးလုပ်ခိုင်းတာပေါ့~"
"ဘာကောင်းတာလဲ မိန်းကလေးရည်းစားထားစေချင်နေတာကကောင်းတာလား~"
"အဲ့တာကောင်းတာဘဲလေ မိန်းကလေးနဲ့ချစ်ကြိုက်ပြီး
လက်ထပ်ယူမှကလေးရမှာပေါ့ ကိုကို့လိုယောကျာ်းလေးက...
"တော်တော့ကိုကို မောင်တို့အတွက်ကလေးမလိုဘူး
မောင်ဘဲကလေးလုပ်မှာ~"
"ဟဟ~"
ဂျောင်ကုကရယ်သာရယ်နေတာ
ရင်ထဲမှာတော့လုံးဝအဆင်မပြေတာမို့
ထယ်ယောင်းကိုသာတင်းတင်းလေးဖက်ထားလိုက်တယ်။
"မောင့်ကိုချစ်တယ် မောင်ကကိုကို့အတွက်အရာရာဘဲ~"
"မောင်လဲကိုကို့ကိုချစ်တယ်~"
"လိမ်လိမ်မာမာနေနော်မောင် မိဘစကားကိုနားထောင်~"
"နားမထောင်ချင်ပါဘူး~"
"အဲ့လိုမလုပ်ရဘူးလေမောင်ရဲ့ မောင်က
မိဘနဲ့အတူတူနေရတာဘယ်လောက်ကံကောင်းလိုက်သလဲ~"
ထယ်ယောင်းကဂျောင်ကုစကားကိုနားမထောင်ချင်ဘေမဲ့
ဂျောင်ကုကနားထောင်အောင်ပြောနိုင်စွမ်းရှိတာမို့
နားထောင်ချင်ယောင်ဆောင်ကာ အချစ်အကြောင်းတွေ
ပြောင်းပြောပြီး ညရောက်တော့ ကိုယ့်အခန်းကိုယ်ပြန်ရတဲ့ထယ်ယောင်း~
ВЫ ЧИТАЕТЕ
~~Lucky~~{Complete}
Фанфикшнဤficသညျ စာရေးသူ၏ စိတျကူးသကျသကျသာဖွဈသညျ🙃 ဤficသည် စာရေးသူ၏ စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃
