"မောင်~မလုပ်ပါနဲ့ စိတ်လျှော့ပါ~"(တီးတိုးပြော~)
"တောက်စ်!...ခဗျားဒီကနေထွက်သွားလိုက်တော့~"
"ဟ..စိတ်ဝင်စားစရာပါလား သခင်နဲ့အစေခံရဲ့အချစ်ဇာတ်လမ်းလား~"
"ခဗျားပါးစပ်ကိုပိတ်ထားလိုက်တော့နော်~"
"မောင်~"
"ဘာဖြစ်နေကြတာလဲ~"
"အာ...အန်ကယ် ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး မွေးနေ့ရှင်လေးကိုစနေတာပါ~"
Mr.kimရောက်လာတာမို့ သူ့ဟာသူကိုယ့်ဟာကိုယ်ဖြစ်သွားကြတဲ့ထယ်ယောင်းတို့က မျက်လုံးချင်းစစ်ခင်းနေကြတုန်းမို့ ကြားကဂျောင်ကုမှာအနေကိုကျုံ့လို့~
"Lucky မင်းအလုပ်မင်းမလုပ်ဘဲ
ဒီမှာဘာလုပ်နေတာလဲ သွားတော့~"
"ဟုတ်..ဟုတ်ကဲ့ပါသခင်ကြီး~"
"အန်ကယ်~ကျွန်တော့်ကို ဟိုluckyဆိုတဲ့အစေခံကို
လက်ဆောင်ပေးပါလား မဟုတ်ရင်လဲငှားပါလား~"
"ခဗျား အခုထိမပြီးသေးဘူးလား!"
*ခွပ်!*
"ကင်မ်ထယ်ယောင်း!"
စကားလွန်လာတာကြောင့် သည်းမခံနိုင်တော့ဘဲ
ဧည့်သည်ကောင်လေးကိုဆွဲထိုးလိုက်တဲ့ထယ်ယောင်းကိုသူ့အဖေက ဆွဲရိုက်ဖို့လုပ်ဘေမဲ့
တစ်ဦးတည်းသောသားလေးမို့မရိုက်ရက်~
"တောက်စ်!~"
"ရပါတယ်အန်ကယ် ထားလိုက်ပါ ကျွန်တော်စတာလွန်သွားတာပါ~"
"ဘာဖြစ်ကြတာလဲOppa ဆူဆူညံညံနဲ့~"
"ဘာမှမဖြစ်ဘူးအချစ်လေး ဧည့်သည်တွေကိုသွားဧည့်ခံလိုက်ဦး~"
"ဘာလို့ဘာမှမဖြစ်ရမှာလဲ သားကစိတ်တိုနေတာမဟုတ်လား~"
"မဟုတ်ပါဘူးဆိုအချစ်လေးရာ သွားရအောင်လာ~"
အသက်ရှူနှုန်းတွေမြန်နေတဲ့Mrs.kimကို
Mr.kimကခေါ်ထုတ်သွားတာမို့
ထယ်ယောင်းလဲ ဂျောင်ကုသွားတဲ့ဆီလိုက်သွားတော့
ဂျောင်ကုကိုတွေ့တာနဲ့ ဒေါင့်ကြားထဲခေါ်သွားလိုက်တယ်။
"မောင်...အင့်~"
"ဟိုကောင်ကိုကို့ကိုအသားယူသွားသေးလား~"
YOU ARE READING
~~Lucky~~{Complete}
Fanfictionဤficသညျ စာရေးသူ၏ စိတျကူးသကျသကျသာဖွဈသညျ🙃 ဤficသည် စာရေးသူ၏ စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃
