"ကဲပါ အပြင်ထွက်ကြရအောင်
ဧည့်သည်တွေကိုကြိုရမယ်လေ~"
"ဟုတ်ကဲ့Omma သွားကြမယ်~"
ထယ်ယောင်းတို့မိသားစုလဲ အိမ်ပြင်ထွက်သွားကြပြီမို့
ဂျောင်ကုတို့အိမ်အကူတွေဟာလဲ ကိုယ့်အလုပ်သူ့အလုပ်လုပ်ကြရာ လာတဲ့ဧည့်သည်ကမများဘေမဲ့ လုပ်ရတဲ့အလုပ်ကပုံနေရောဘဲ~
"ဂျောင်ကု အဲ့စားပွဲပေါ်က စားစရာတွေကစားပြီးသားတွေမို့
အသစ်လဲလိုက်တော့~"
"ဟင်?~အရာတောင်မယွင်းတဲ့စားစရာတွေကို
အသစ်လဲရမှာလား~"
"ဒီလောက်လှတဲ့အစေခံမျိုးမတွေ့ဖူးသေးဘူး
နာမည်ဘယ်လိုခေါ်သလဲ~"
ဧည့်သည်တွေထဲက အသက်နှစ်ဆယ်ကျော်အရွယ်ကောင်လေးတစ်ယောက်ရဲ့စကားကိုဂျောင်ကုကကြားဘေမဲ့
မကြားဟန်ဆောင်ပြီးလှည့်ထွက်ဖို့အလုပ်
ရှေ့တည့်တည့်ပိတ်ရပ်လာလေရဲ့~
"ဘာလို့မကြားဟန်ဆောင်နေတာလဲ~"
"ဧည့်သည်တွေနဲ့စကားပြောဖို့ခွင့်မပြုထားလို့ပါ~"
"ဟာ..ယောကျာ်းလေးလား ကိုယ်ကမိန်းကလေးထင်နေတာ ဝါး ပိုလို့အံ့သြသွားပြီ ယောကျာ်းလေးတစ်ယောက်က
ဒီလောက်ထိလှနိုင်တာလား~"
"အလုပ်လုပ်ရဦးမှာမို့ ခွင့်ပြုပါဦး~"
"နေပါဦးအလှလေးရဲ့ အတွေ့အကြုံရှိပြီးသားဘဲကို
ကိုယ်နဲ့လဲပျော်ပါးကြရအောင်လေ မင်းကြိုက်မှာပါ~"
"ဘာအကြောင်းပြောနေမှန်းတကယ်မသိပါဘူး~"
"ရိုးသားချင်ယောင်ဆောင်မနေပါနဲ့ ဒီနီညိုရောင်အကွက်တွေကခြင်းကိုက်ထားတာမှမဟုတ်တာ~"
ဧည့်သည်ကောင်လေးက သူ့ကိုထွက်သွားခွင့်မပေးတဲ့အပြင်
သူ့ရဲ့ဂုတ်ကိုလာကိုင်တာမို့ဂျောင်ကုကြောက်လာကာ
နောက်ဆုတ်လိုက်ဘေမဲ့လဲ နောက်မှာက စားပွဲမို့
ထွက်လမ်းမရှိ~
"သွား..သွားခွင့်ပြုပါ~"
"ကြောက်နေတာလား မကြောက်ပါနဲ့ကွာ
ကိုယ်ကမကြမ်းတမ်းပါဘူး~"
"ခဗျားဘာလုပ်တာလဲ!"
ဂျောင်ကုဒုက္ခရောက်နေချိန်မှာရောက်ရှိလာတဲ့ထယ်ယောင်းကဧည့်သည်ကောင်လေးကို ဆွဲထိုးဖို့လုပ်တာကြောင့်
Mr.kimတို့မျက်နှာမပျက်စေရန် ဂျောင်ကုအမြန်ဆွဲတားရတယ်။
ESTÁS LEYENDO
~~Lucky~~{Complete}
Fanfictionဤficသညျ စာရေးသူ၏ စိတျကူးသကျသကျသာဖွဈသညျ🙃 ဤficသည် စာရေးသူ၏ စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃
