"ဟင်?...ဟုတ်သားဘဲ ကိုကို့ဆီကမွေးနေ့လက်ဆောင်တောင်ရပြီးပြီလေ~"
ရုတ်တရက်ကြီး မတ်တတ်ထရပ်လိုက်တဲ့ထယ်ယောင်းက
ကိုယ်လုံးတီးနဲ့ဖြစ်နေတုန်းမို့
ဂျောင်ကုမျက်နှာရဲခနဲ~
"ရေချိုးတော့မောင်~"
"အတူတူချိုးရအောင် ကိုကိုလဲမချိုးရသေးဘူးမဟုတ်လား~"
"နောက်မှချိုးလိုက်မယ် အခုမောင်ဘဲချိုးတော့~"
"မရဘူး အတူတူချိုးရမှာ ပြီးတော့ ကိုကို့အထဲက
မောင့်အရည်တွေကိုလဲထုတ်ရဦးမယ်လေ မဟုတ်ရင်ဗိုက်နာနေမှာ~"
"မနာပါဘူးမောင်ရဲ့ သွားပါ မြန်မြန်လေးချိုးလိုက်နော်
အောက်မှာလူတွေစောင့်...အာ့~"
ထယ်ယောင်းက ဂျောင်ကုရဲ့လက်ကိုဆွဲလိုက်ပြီး
သူ့ပေါင်ပေါ်ကန့်လန့်မှောက်နေစေလိုက်တာမို့ဂျောင်ကုလန့်နေချိန် ထယ်ယောင်းကဂျောင်ကုရဲ့စကပ်ကိုလှန်ဘောင်းဘီကိုချွတ်လိုက်လေရဲ့~
"နည်းနည်းရောင်နေတာဘဲ~"
"မောင်ရေ ဘာလုပ်မလို့လဲ ကိုကိုအပေါ်တက်လာတာကြာနေပြီနော်~"
"မကြာပါဘူး ဒါကိုထုတ်မှရမယ်~"
"အာ့...အား...နာ...နာတယ်မောင်~"
"ခနလောက်အောင့်ထားကိုကို ဒါကမကြာဘူး~"
ဂျောင်ကုရဲ့ ရောင်ရဲနေတဲ့တွင်းပေါက်လေးထဲ
လက်နှစ်ချောင်းထည့်ကာ အထဲကအရည်တွေထွက်လာစေရန်
မွှေနှောက်ပေးနေတဲ့ထယ်ယောင်းကြောင့်
ဂျောင်ကုတစ်ယောက်စိတ်ကြွလာရော~
"မောင်..မလုပ်ပါနဲ့တော့~"
"မလုပ်လို့မရဘူးလေ အရည်တွေထွက်လာမှဖြစ်မယ်~"
"အင်း...အာ့...ကိုကိုပြီးသွားလိမ့်မယ်မောင်~"
"ဟာ ကိုကိုကတက်ကြွနေပါလား ရပါတယ်ပြီးလိုက်~"
"အင်း...အင့်...ဟင့်...အား...အာ့~"
"အထဲအရမ်းရောက်သွားလို့ထုတ်ရခက်နေတာလား
မောင်ဘဲမလုပ်တတ်လို့လားတော့မသိဘူး
အထဲကအရည်တွေက ထွက်မလာသေးဘူး~"
"အား...အင့်...ထွတ်...ထွက်တော့မယ်...အာ့~"
"ဟုတ်တယ်..လာနေပြီ~"
ESTÁS LEYENDO
~~Lucky~~{Complete}
Fanfictionဤficသညျ စာရေးသူ၏ စိတျကူးသကျသကျသာဖွဈသညျ🙃 ဤficသည် စာရေးသူ၏ စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃
