"အဲ့တာများဘာခက်လို့လဲ သားရဲ့မုန့်ဖိုးနဲ့ဝယ်ခဲ့ပေးမယ်~"
"မဝယ်ပါနဲ့ ယောင်းလေးမုန့်ဝယ်စားပါ~"
"မုန့်ဖိုးကအများကြီးပေးတာလေ မုန့်ဝယ်စားပြီးရင်လဲပိုနေတာဘဲကို~"
ထယ်ယောင်းကစကားတာပြောနေတာ
စကပ်အောက်ထဲကမထွက်တဲ့အပြင်
ဂျောင်ကုဘောင်းဘီထဲလက်နှိုက်ကာ မက်မွန်သီးကိုကိုင်နေဘေမဲ့ ဂျောင်ကုလဲအကျင့်ဖြစ်နေတော့ ဘာမှမဖြစ်~
"ရပြီယောင်းလေး ထွက်တော့ စားစရာတွေရပြီ
လက်သွားဆေး~"
"မဆေးတော့ပါဘူး ဘာမှပေတာမှမဟုတ်တာ~"
"မပေရင်လဲဆေးရမှာပေါ့ယောင်းလေးရဲ့~"
"ပြီးရောဗျာ~"
စူးအောင့်စွာလက်သွားဆေးတဲ့ထယ်ယောင်းက
ကျောင်းသွားရင်ရတဲ့မုန့်ဖိုးနဲ့ ဂျောင်ကုအတွက်
အတွင်းခံဘောင်းဘီဝယ်ပေးတာကို မိန်းကလေးဝတ်ထဲက
အရုပ်လေးတွေပါတဲ့ဟာဝယ်ပေးတာ~
"အခုတစ်ထည်ဝတ်လိုက်ကိုကို~"
"အခုကြီးကမဖြစ်ဘူးလေ မနက်ဖြန်ရေချိုးပြီးမှဝတ်လိုက်မယ်~"
"မဘူး အခုဝတ်ရမှာ လှသလား သားကြည့်ချင်တယ်~"
"ယောင်းလေးကကွာ~"
အိမ်ပန်းခြံထဲမှာ ဂျောင်ကုကိုအတွင်းခံအသစ်ဝတ်ခိုင်းနေတဲ့ထယ်ယောင်းကအသက်ဆယ်နှစ်ဆိုဘေမဲ့
ဂျောင်ကုကအသက်နှစ်ဆယ် အရွယ်ရောက်ပြီးသားကောင်လေးလေ~
"လုပ်ပါ အဟောင်းကိုချွတ်ပြီး အသစ်ဝတ်လိုက်~"
"တစ်ယောက်ယောက်မြင်သွားရင်ဘယ်လိုလုပ်မလဲ~"
"ဘယ်သူမှမမြင်ဘူး သားချွတ်ပေးမယ် လာ~"
"မလုပ်နဲ့ ကိုကိုကိုယ့်ဖာသာချွတ်မယ်~"
ထယ်ယောင်းကအတင်းချွတ်ခိုင်းနေတော့
ဂျောင်ကုလဲမငြင်းသာတော့ဘဲ ဝတ်ထားတဲ့ဘောင်းဘီကိုချွတ်ကာ အဖြူခံပေါ်အညိုရောင်ဝက်ဝံခေါင်းပုံလေးတွေပါတဲ့ဘောင်းဘီအသစ်ကိုဝတ်လိုက်ရတယ်။
"ရပြီ ဝတ်ပြီးပြီ~"
"ပြကြည့် အိုး ထင်တဲ့အတိုင်းဘဲ
ကိုကိုနဲ့လိုက်တယ် ချစ်စရာလေး~"
YOU ARE READING
~~Lucky~~{Complete}
Fanfictionဤficသညျ စာရေးသူ၏ စိတျကူးသကျသကျသာဖွဈသညျ🙃 ဤficသည် စာရေးသူ၏ စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃
