"Appa Omma ဘီလူးကြီးကိုသားသတ်လိုက်ပြီ
မင်းအမီးလေးဘေးကင်းဝါးပြီ~"
ထယ်ယောင်းကိုရှာရင်းအခန်းထဲရောက်လာတဲ့Mrs.kimနဲ့
မဝင်ဖို့တားရင်းရောက်လာတဲ့Mr.kimတို့
အခန်းထဲကအဖြစ်အပျက်ကိုမြင်ကာ သွေးပျက်သွားတာအမှန်~
"ဂျောင်..ဂျောင်ကု အဆင်ပြေရဲ့လား အန်တီဆီလာ~"
"သားလဲလိုက်မယ်Omma~"
"မင်း မလာနဲ့~"
"ဘာဖစ်လို့လဲ~"
"သားလေးကိုမကြောက်ပါနဲ့မိန်းမရယ်
သားလေးကဘယ်လောက်တောင်သတ္တိကောင်းလိုက်သလဲ
ငါတော့ကံကောင်းတာဘဲဟေ့~"
"ရှင်ရူးနေပြီ ဒါက လူသတ်မှုနော် ပြီးတော့ရှင့်သားက
အခုမှသုံးနှစ်~"
Mrs.kimဘယ်လိုပြောပြောMr.kimကတော့
သူ့သားကိုမြှောက်စားကာ လူသတ်မှုကိုလဲ
သူ့ရဲ့ကျွန်တစ်ယောက်ကိုထိုးကျွေးအမှုသိမ်းလိုက်လေရဲ့~
*ယောင်းလေးကငါ့ကိုကယ်လိုက်တာဘဲ~*
ဂျောင်ကုက သူအသတ်ခံရခါနီးမှာ ထယ်ယောင်းမွေးလာလို့
သေဘေးကနေလွတ်လာတယ် အခုလဲ
မုဒိမ်းကျင့်ခံရခါနီး ထယ်ယောင်းကယ်လိုက်လို့
လွတ်မြှောက်သွားတာကြောင့် ထယ်ယောင်းကိုပိုပိုချစ်လာရော~
"ကိုကို ဘာဖစ်လို့ငိုနေတာလဲ~"
"ဟင့်..ကိုကို့ရဲ့အမေကိုလွမ်းလို့~"
"ကိုကို့မေမေကိုသားရှာပေးမယ်နော် ငိုနဲ့တော့~"
"အီးးဟီးး...အမေ့ကိုတွေ့ချင်တယ်~"
"ဟင့်...အဟင့်~"
"ဟင့်..ဘာလို့ငိုတာလဲယောင်းလေး~"
"ကိုကိုငိုရင် သားလဲငိုချင်တယ်...အီးးဟီးး~"
သုံးနှစ်အရွယ်ထယ်ယောင်းက သူ့ထက်
ဆယ်နှစ်ကြီးတဲ့13နှစ်အရွယ်ဂျောင်ကုငိုတာကို
သူပါလိုက်ငိုတဲ့အထိဂျောင်ကုကိုချစ်တာ~
"ကျောင်းမသွားချင်ဘူး ကိုကိုနဲ့ဘဲဆော့ချင်တာ~"
"အဲ့လိုမဆိုးရဘူးလေသားလေးရယ်~"
"မသွားချင်ဘူး မသွားဘူး~"
"ကျောင်းသွားမှစာတတ်မှာပေါ့ယောင်းလေးရဲ့
ကိုကိုနဲ့က ကျောင်းပြန်ရင်ဆော့လို့ရတယ်လေ~"
KAMU SEDANG MEMBACA
~~Lucky~~{Complete}
Fiksi Penggemarဤficသညျ စာရေးသူ၏ စိတျကူးသကျသကျသာဖွဈသညျ🙃 ဤficသည် စာရေးသူ၏ စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃
💜3💜
Mulai dari awal
