"အျပင္ထြက္ေတာ့ေယာင္းေလး သခင္မႀကီးလာေနၿပီ~"
"မထြက္ဘူး~"
"သားေရ...ၾကည့္ ကိုကို႔စကပ္ေအာက္ထဲဘာဝင္လုပ္ေနျပန္ၿပီလဲ~"
"အတြင္းခံအသစ္ေလးနဲ႔လွေနတဲ့ကိုကို႔ေအာက္ပိုင္းကိုၾကည့္ေနတာ~"
"ဒီကေလး ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔ ဘယ္လိုေတာင္ႏွာဘူးထရတာလဲ~"
''အာ့...Omma နာတယ္~"
သူ႔စကပ္ေအာက္ထဲကထယ္ေယာင္းကို
နားရြက္ဆြဲကာဆြဲထုတ္သြားတဲ့Mrs.kimေၾကာင့္
ေဂ်ာင္ကုတစ္ေယာက္ရယ္ရင္းက်န္ခဲ့ၿပီ~
"ျမန္ျမန္ေလးသိမ္းလိုက္ပါၪီးမယ္ေလ~"
ညေနဘက္ ပန္းၿခံထဲက ထိုင္ခံုေတြစားပြဲေတြကို
သန္႔ရွင္းေရးလာလုပ္ရတဲ့ေဂ်ာင္ကုက
ထယ္ေယာင္းေၾကာင့္ ၿပီးသင့္တဲ့အခ်ိန္မၿပီးဘဲ
ညေနေစာင္းသြားၿပီ~
"ဟူးး..မိုးခ်ဳပ္ေတာ့မယ္ အျမန္လုပ္မွ~"
*ရွပ္..ရွပ္ရွပ္~*
"ဘယ္သူလဲ~"
"ဘယ္သူျဖစ္မယ္ထင္လဲ~"
ရုတ္တရက္ထြက္ေပၚလာတဲ့သူက
ဥယ်ာဥ္သန္႔ရွင္းေရးလုပ္ရတဲ့အမ်ိဳးသားအိမ္ေစေတြထဲက
လူတစ္ေယာက္~
"ေအာ္ သန္႔ရွင္းေရးလုပ္တာၿပီးသြားၿပီလား
ကြၽန္ေတာ္ကမၿပီးေသးဘူး~"
"ျမန္ျမန္ၿပီးေအာင္ကူညီေပးမယ္ေလ~"
"အာ့...ဘာလုပ္တာလဲ လြတ္~"
"ရုန္းေနလဲအလကားဘဲ ဒီမွာဘယ္သူမွမရိွေတာ့ဘူး~"
သန္႔ရွင္းေရးအိမ္ေစက သူ႔ကို
စားပြဲေပၚေမွာက္လ်ွက္ႏိွပ္လွဲကာ
စကပ္ကိုလွန္ အတြင္းခံေဘာင္းဘီကိုဆြဲခြၽတ္တာမို႔
ေဂ်ာင္ကုေအာ္ဟစ္သံကဆူညံေနေရာ~
"မထိနဲ႔!"
"သခင္ေလးထိတာေတာ့အဆင္ေျပေနၿပီးေတာ့
ေရာ့..သခင္ေလးဝယ္ေပးတဲ့ေဘာင္းဘီကိုငံုထား~"
"မလုပ္..အြတ္~"
ဆြဲခြၽတ္လိုက္တဲ့ေဘာင္းဘီကို
ေဂ်ာင္ကုပါးစပ္ထဲထိုးထည့္ကာ လက္ေတြကိုႀကိဳးနဲ႔ခ်ည္
မုဒိမ္းက်င့္ဖို႔လုပ္ေနတဲ့အျဖစ္အပ်က္ေတြကို
အိမ္အေပၚထပ္ကMr.kimကျမင္ေနေဘမဲ့
ဘာမွမလုပ္~
YOU ARE READING
~~Lucky~~{Complete}
Fanfictionဤficသညျ စာရေးသူ၏ စိတျကူးသကျသကျသာဖွဈသညျ🙃 ဤficသည် စာရေးသူ၏ စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃
