"ကိုကိုလဲေယာင္းေလးကိုခ်စ္ပါတယ္...မြ~"
"ဟိဟိ...သားႀကီးလာရင္ကိုကိုနဲ႔လက္ထပ္မွာ~"
"မရဘူးေလ ေယာင္းေလးကဒီအိမ္ရဲ့သခင္ေလး
ကိုကိုကဒီအိမ္ရဲ့အခိုင္းအေစ ဘယ္လိုလုပ္လက္ထပ္လို႔ရမလဲ~"
"အဲ့လိုလက္ထပ္လိုက္ရင္ေသတတ္လို႔လား~"
"မဟုတ္ပါဘူး ေသေတာ့မေသပါဘူး~"
"မေသရင္လက္ထပ္ရေအာင္ေနာ္~"
ထယ္ေယာင္းေလးကအခုမွ အသက္ငါးႏွစ္မို႔လို႔
အဆင့္အတန္းေတြဘာေတြမသိေဘမဲ့
ေဂ်ာင္ကုကေတာ့ေကာင္းေကာင္းႀကီးသိတယ္ေလ~
"ကိုကို သားကိုၾကက္ဥေၾကာ္ေပး~"
"ေၾကာ္ေပးမယ္ေလ ေနာက္ထပ္ေရာ ဘာစားခ်င္ေသးလဲ~"
"ကိုကိုလုပ္ခ်င္တဲ့ဟာလုပ္လိုက္ အကုန္စားမယ္~"
"ဟုတ္ၿပီ ခနေလးေစာင့္ေနာ္ ကိုကိုျမန္ျမန္ေလးလုပ္ေပးမယ္~"
"ရတယ္ ေအးေဆးလုပ္~"
အသက္ဆယ္ႏွစ္ရိွလာၿပီျဖစ္တဲ့ထယ္ေယာင္းက
အစားအေသာက္ကိုေဂ်ာင္ကုလုပ္ေပးမွစားတာျဖစ္ေဘမဲ့
ခက္ခဲတာေတြေတာ့မလုပ္ခိုင္း~
"ေယာင္းေလး~ကေလးမဟုတ္ေတာ့ဘူးေနာ္~"
"ကေလးမဟုတ္ေဘမဲ့ လူႀကီးပါ့မျဖစ္ေသးတာ~"
ၾကက္ဥေၾကာ္ေနတဲ့ေဂ်ာင္ကုစကပ္ေအာက္ထဲ
ေခါင္းဝင္လာတဲ့ထယ္ေယာင္းက အၿငိမ္မေနဘဲ
ေဂ်ာင္ကုတင္ပါးေတြကိုကိုင္လိုက္ ေပါင္လံုးေတြကိုပြတ္လိုက္နဲ႔လုပ္ေနတာမို႔ေဂ်ာင္ကုသတိေပးလဲမရ~
"အာ့...ေယာင္းေလး မကိုက္ပါနဲ႔ဆို~"
"ကိုကို႔တင္ပါးကေဘာင္းဘီအျပင္ကိုထြက္ေနတာကိုး
အဲ့တာကကိုက္ခ်င္စရာေကာင္းတယ္~"
"အဲ့တာ ေဘာင္းဘီကေသးသြားလို႔ေလ
အသစ္ဝယ္ရဉီးမွာဆိုေဘမဲ့ သခင္ႀကီးကိုမေျပာရဲလို႔~"
"အဲ့တာမ်ားဘာခက္လို႔လဲ သားရဲ့မုန႔္ဖိုးနဲ႔ဝယ္ခဲ့ေပးမယ္~"
"မဝယ္ပါနဲ႔ ေယာင္းေလးမုန႔္ဝယ္စားပါ~"
"မုန႔္ဖိုးကအမ်ားႀကီးေပးတာေလ မုန႔္ဝယ္စားၿပီးရင္လဲပိုေနတာဘဲကို~"
YOU ARE READING
~~Lucky~~{Complete}
Fanfictionဤficသညျ စာရေးသူ၏ စိတျကူးသကျသကျသာဖွဈသညျ🙃 ဤficသည် စာရေးသူ၏ စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃
