*ဖြောင်း...ဖြောင်း~*
"အား...မှား...မှားသွားပါတယ်..ဟင့်~"
ထယ်ယောင်းလေး လေးဘက်သွားတတ်စ
ခြောက်လသားအရွယ်မှာ ဂျောင်ကုနဲ့ဆော့ရင်း
တံခါးနဲ့တိုက်မိပြီး နဖူးမှာဘုထွက်သွားလို့
ကြိမ်လုံးနဲ့အရိုက်ခံနေရတဲ့ဂျောင်ကု~
"တော်ပါတော့Oppaရယ် ကလေးက သူ့ဟာသူပြေးရင်းတိုက်မိတာပါ~"
"ကာစိကာစိမလုပ်နဲ့အချစ်လေး သူကကလေးထိန်းလေ
ကလေးကိုမထိခိုက်အောင်ကရုစိုက်ရမှာပေါ့~"
"ဂျောင်ကုကငယ်သေးတယ်လေoppaရယ်
အခုမှဆယ်နှစ်ပါဆို ဘယ်လိုလုပ် ကလေးကောင်းကောင်းထိန်းတတ်မှာလဲ~"
"အဲ့တာဆို ကလေးထိန်းလဲမယ်~"
"မ..မလဲပါနဲ့သခင်ကြီး..ကျွန်တော်ဘဲထိန်းပါ့မယ်
နောက်ထပ်မထိခိုက်စေရတော့ပါဘူး~"
"ဟုတ်သားဘဲoppaကလဲ ဂျောင်ကုက
သားလေးမွေးလာရတဲ့အရင်းခံဘဲကို သားလေးအနားမှာ
သူဘဲရှိသင့်တာပေါ့~"
ဂျောင်ကုကလဲခြေတံလုံးဖက်တောင်းပန်သလို
မိန်းမဖြစ်သူကလဲချော့ပြောတာကြောင့်
စိတ်လျှော့ကာ လက်ခံပေးလိုက်တဲ့Mr.kim~
"တတ...ခစ်ခစ်...ခိခိ~"
"ယောင်းလေး~ကိုကိုအလုပ်မပြီးသေးဘူးလေ
ခနနေမှအတူတူဆော့မယ်နော်~"
"ဟင့်...အဟင့်~"
"မငိုရဘူးလေ ခနလေးဘဲစောင့်ပေးနော်..မွ~"
သူ့ရဲ့အလုပ်တာဝန်ဖြစ်တဲ့အပေါ်ထပ်အိမ်ရှေ့ခန်း
ကြမ်းတိုက်အလုပ်ကိုလုပ်နေချိန် ထိုင်ကွင်းနဲ့ထယ်ယောင်းလေးက သူ့အနားမှာတအီအီ~
"သားရေ Appaဆီလာပါဦး
appaအလုပ်သွားတော့မယ်~"
"pa...pa...ခိခိ~"
"ချစ်စရာလေးကွာ...မွ...မွ~"
ထယ်ယောင်းလေးက အရမ်းချစ်စရာကောင်းတဲ့ကလေးလေးမို့Mr.kimတို့အပြင် ဂျောင်ကုလဲချစ်ဘေမဲ့
ဂျောင်ကုကMr.kimအရှေ့မှာ ကလေးကိုမနမ်းရဲ
ယောင်းလေးလို့လဲမခေါ်ရဲ~
*ယောင်းလေးအနားမှာနေရင်လုံခြုံနွေးထွေးတယ်လို့ခံစားရတယ်~*
YOU ARE READING
~~Lucky~~{Complete}
Fanfictionဤficသညျ စာရေးသူ၏ စိတျကူးသကျသကျသာဖွဈသညျ🙃 ဤficသည် စာရေးသူ၏ စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃
