"ဒီကောင်ကို ကြိမ်ဒဏ်အချက်ငါးဆယ်ပေးလိုက်~"
"ဗျာ??"
"ငါကထပ်ပြောရဦးမှာလား!"
"တောင်း...တောင်းပန်ပါတယ်~"
"ဘာတွေဖြစ်နေကြတာလဲ ဆူညံနေတာဘဲ~"
အပြင်ကဆူညံသံတွေကြောင့်toiletထဲကထွက်လာတဲ့Mrs.kimဟာ အကြောင်းစုံကိုသိသွားဘေမဲ့
တားခွင့်မရှိတော့ စိတ်မကောင်းရုံမှအပ~
"တောင်းပန်ပါတယ် အန်တီကြောင့်ဖြစ်ရတာပါ
အများကြီးနာနေမှာဘဲ~"
"ခနကအထိနာတယ် ဒါဘေမဲ့အခုတော့
ယောင်းလေးမျက်နှာကိုမြင်လိုက်ရလို့မနာတော့ဘူး~"
"ထယ်ယောင်းလေးကိုအရမ်းချစ်တာဘဲလား~"
"အများကြီးချစ်တယ် ယောင်းလေးကချစ်စရာလေး~"
အိပ်ပျော်နေတဲ့ထယ်ယောင်းလေးကိုကြည့်ရင်းပြုံးနေတဲ့ဂျောင်ကုကိုMrs.kimက သနားစွာကြည့်ရင်း
ခြေတံလုံးပေါ်က အညိုမဲဒဏ်ရာတွေကိုဆေးလိမ်းပေးလေရဲ့~
"ဂျောင်ကု~သားရဲ့မိဘတွေကိုသတိမရဘူးလား~"
"အမေ့ကိုသတိရတယ် အမေကအများကြီးပင်ပန်းနေရတာ
အခုလဲ ဘယ်လိုနေလဲမသိဘူး Appaရိုက်တာကိုတော့ခံရတော့မှာမဟုတ်ဘူး ပိုက်ဆံတွေရသွားပြီလေ~"
နာကျင်စရာတွေများနေတဲ့ကလေးကို
Mrs.kimမှာ ဘယ်လိုနင့်သိမ့်ပေးရမှန်းမသိတော့လို့
ခေါင်းလေးကိုသာပွတ်ပေးလိုက်တယ်။
"ယောင်းလေးက အရမ်းကံကောင်းတာဘဲ
ချမ်းသာတဲ့မိဘတွေရဲ့ကလေးလာဖြစ်တယ် ပြီးတော့
မိဘတွေကလဲချစ်ကြတယ်~"
"အခုကနေစပြီးယောင်းလေးနဲ့ချစ်ချစ်ခင်ခင်နေနော်
တစ်ယောက်ကိုယ်တစ်ယောက်ဖေမကူညီ တစ်နေ့မှာ
ကံကောင်းခြင်းတွေက သားတို့နှစ်ယောက်လုံးအပေါ်မျှတစွာကျရောက်လိမ့်မယ်~"
"ဟုတ်ကဲ့~"
Mrs.kimကဂျောင်ကုကို သူ့သားလေးနဲ့
အနီးကပ်နေစေပြီး ဂျောင်ကုကလဲထယ်ယောင်းလေးကို
အရမ်းချစ်တာမို့ ထယ်ယောင်းလေးကလဲဂျောင်ကုနဲ့ဆိုပျော်နေတော့တာ~
"မှားသွားပါတယ် ထပ်မဖြစ်စေရတော့ပါဘူး~"
"ကျယ်ကျယ်ပြော!"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
~~Lucky~~{Complete}
Hayran Kurguဤficသညျ စာရေးသူ၏ စိတျကူးသကျသကျသာဖွဈသညျ🙃 ဤficသည် စာရေးသူ၏ စိတ်ကူးသက်သက်သာဖြစ်သည်🙃
