Chasing The Bad Girl

K23-Lucas

"I'll tell you. Tutal mapilit ka." Nakakunot lang ang noo nito at hindi ko alam kung naduduling lang ako pero parang sa labi ko siya nakatingin.

"You want the Mendrez Industries? Then go get it to your long lost friend. " I said before turning my back. I gaze at him again at nakita kong nahilamos nito ang sarili mukha.

He's been weird.. which is not supposedly my concern.

*****

I did not go home. I want to check on Lucas. I don't know..I feel like I want to check on him. Dito ako dinala ng mga paa ko sa unit niya. Noong niyaya kong sa amin tumira si Lucas ay hindi na ito gaanong pumupunta dito. But there is one place that I know he used to dropped by at iyon nga sana ang hindi ko na gustong gawin pa niya.

It was a house. Where him and Michelle stayed for two years.

Nagtagal ako ng ilang minuto sa tapat ng pinto. I know his password kaya hindi ko na ito kailangan pang tawagan. I called his secretary earlier, at nagulat ako sa nalaman ko..Lucas isn't dropping by his office the whole week. Hindi rin naman ito gaanong nagpupunta sa amin so I guess doon nga siya pumupunta..

I gasped the moment I entered the dark unit. Isang lamp lang ang nakabukas at iyon ay ang nasa living room. The place seems clean pero wala akong Lucas na nakita. Dumiretso ako sa kwarto nito at hindi na ako nagulat na makitang bukas ang pinto nito.

I was about to knock but I felt my whole body weaken. Dahan-dahan kong binuksan ang pintuan at napaawang nalang ang labi ko nang makita ko siyang nakaupo lang sa ibaba ng kama nito. Maayos ang loob ng kwarto at parang hindi naman nagalaw ang mga gamit.

I walked slowly to where he sits. He seems sleeping at tama nga ako..tulog nga siya..napansin ko ang hawak nitong puting papel. I caressed his hair which made him move a little.

"Lucas.." I called him. Naalimpungatan ito at medyo napaungol. Medyo paos pa ang ang boses nito.. I knew it...he's been crying. Huwag lang niyang sabihing sa isang linggong di siya pumasok ay umiyak lang siya ng umiyak..no guy will ever do that..unless Lucas did.

"Sam?" He asked. Hinwakan nito ang kamay ko na nakahawak sa ulo nito.

"Why..what are you doing here?" He asked.

"Hindi ka daw pumapasok sa office. Nandito ako para batukan ka." I said trying to ease the dull moment enveloping us. He laughed a little. It wasn't like the laugh that I used to hear from him before..

Napahilamos ito ng mukha kaya hindi nito namalayan ang pag-angat ng papel na hawak niya. Saglit itong natahimik. Inabot nito sa akin ang sulat na tinitigan ko lang.

"Ano yan? Meralco bill mo? Ipapabayad mo sa akin?" I made a joke.

"Sana nga..sana nga meralco bill. But damn! Kahit anong gawin ko..walang makakapagbago ng lahat Sam." He said. Gumaralgal ang boses nito. Napilitan akong tignan ang papel. It's a letter..a letter from Michelle.

Hindi ko na tinapos basahin dahil pakiramdam ko ay bumibigat na rin ang pakiramdam ko. Nag-iwas ako ng tingin para hindi nito mahalata ang pamumula ng mga mata ko.

"Ba..bakit kasi pumupunta ka pa doon? You know it will not help you Lucas.." I said. Hindi mapigil ang panginginig sa boses ko. Hanggang ngayon..yung mga sugat na akala mo noon ay nahilom ay hindi pa pala. As to Lucas's case para bang habang tumatagal ay lumalaki lang ang sugat..

"I just miss her...so bad.." he said then just what I thought he suddenly broke down. He's crying again. Hindi ko siya kinayang tignan kaya sa bintana nalang ako tumingin..but hearing him like this..seems cracking my heart as well. Hindi ko napigilang yakapin siya. Naramdaman ko ang paghagulgol nito sa dibdib ko. I caressed his head and I refrain from making myself obvious of crying.