High class? This way!

Hoofdstuk 20- HTY

We zitten in de auto op weg naar huis. Ik zit met Dave, Quinten en Luke in Dave's auto. Luke zit op de bijrijders stoel. Ik zit in het midden en Quinten zit rechts. Op de linker stoel staat mijn koffer, die niet meer in de achterbak paste. Het is al half 12 's avonds en we moeten nog 2 uur rijden. Vanochtend zijn we om 6 uur uit ons bed gekomen om zo veel mogelijk te doen. Dus ja, ik ben dood. Ik nestel me tegen Quinten's arm aan. "Lukt het?" lacht hij. "Je arm is te gespierd." klaag ik. "Dat vat ik op als een compliment." grinnikt hij.

Niet veel later word ik wakker, tegen Quinten's borst aan die ook ligt te slapen. Hij heeft zijn arm om me heen geslagen. Ik ga rechtop zitten. Quinten schiet wakker. "Sorry schone slaapster." zeg ik lachend. Hij kijkt me chagrijnig aan. "Bitch." mompelt hij terwijl hij zijn ogen weer sluit. Ik lach en ga voorover zitten. Luke ligt ook te slapen maar Dave houdt zijn ogen op de weg. "Ben je niet moe Dave?" vraag ik terwijl ik een andere radio zender op zet en een dropje uit de zak haal. "Wat denk je zelf?" zucht hij chagrijnig. "Just asking!" lach ik terwijl ik mijn armen in de lucht gooi.

- twee weken later-

Ik open het Whatsappje van Nikki, het geboortekaartje. "Nina." staat er op de voorkant in roze krullende letters. Een 'ah' ontsnapt uit mijn mond. Ik pak mijn scooter sleutels van de salontafel en loop naar mijn scooter, ik hoop dat ze thuis is. Nina is eergisteren geboren.

Ik bel aan en Nikki's moeder opent de deur. "Kom verder." zegt ze terwijl ze me een klein glimlachje schenkt. Ik heb onderweg een paar spulletjes gekocht als cadeautje. Ik feliciteer ook Nikki's moeder, Nina's oma. Ze glimlacht dankbaar en lijdt me door naar de woonkamer. Nikki zit op de bank met een stralende glimlach, ze draagt een joggingbroek met een simpel t-shirt. Haar handen zijn om het kleine babytje heen geslagen terwijl ze haar lieve woordjes toefluistert. "Hey." zeg ik zachtjes. Ze kijkt op en schenkt me een brede glimlach. Ze klopt op de bank naast haar. Ik zet het mandje op de salon tafel. Het kleine meisje kijkt met haar donkerbruine ogen naar haar moeder. Ze kijkt op zich heen. "Dit is Nina." stelt Nikki het kleine meisje voor. "Nina, dit is Kiki." Ze schuift het kleintje in mijn armen. Ah goshie wat is ze lief. Ik glimlach naar het kleine meisje. "Hoe ging de bevalling?" vraag ik na een lange comfortabele stilte. "Zo'n pijn heb je nog nooit gevoeld, maar als er dan eenmaal zo'n klein hummeltje in je armen ligt vergeet je die pijn." zegt ze terwijl ze de mand van de grond pakt. "Ik heb net kleertjes enzo gekocht, nu ik wist dat het een meisje was." zeg ik. Ze haalt het cellofaan eraf. Ze pakt de kleine roze sokjes eruit met 'I love my mommy' erop. Ze knikt dankbaar nadat ze alles bekeken heeft. "Willen jullie wat drinken meiden? Koffie? Thee? Sap? Cola?" vraagt Nikki's moeder als ze de woonkamer binnenkomt. "Doe maar wat sap." zeg ik. "Doe mij maar thee." zegt Nikki. Ik kijk naar het kleine hummeltje.

Ik zit weer op mijn scooter op weg naar huis. Ik ben trots op Nikki. Heel trots. Ze heeft gewoon zo'n lief, schattig, klein kindje op de wereld gezet terwijl ik nog bezig ben met een heartbreak.

Ik loop het voetbalterrein op. Het nationale team is niks geworden. Ik en Suzie waren zo slecht tegenover die voetbal sterrentjes. Wij houden het bij ons eigen clubke. Ik zie de helft van mijn team al naar de duc-outs lopen. Ik ren achter hen aan het veld op.

Na de training ga ik zo snel mogelijk naar huis. Morgen heb ik een hele belangrijke toets natuurkunde. De eerste toets die voor 1/3 meetelt voor je examen. Ik ben echt niet normaal zenuwachtig. Ik neem een snelle douche en trek mijn joggingpak aan. Ik pak mijn samenvattingen van mijn bureau en ga op mijn bed zitten. Geluid, licht, radioactiviteit, energy, reflectie, refractie, echt een levende hell.

-de volgende dag-

Ik stap het lokaal binnen, hij is helemaal leeg op een paar kinderen na. Ik neem plaats achterin aan het raam. Ik haal een potlood, pen, gum, puntenslijper, geodriehoek, kleurpotloden, rekenmachine en mijn roze marker. Het klaslokaal stroomt langzaam voller. Er is gelukkig nog niemand naast me komen zitten. Ian stapt de klas binnen. Shitsels. Ik kijk weg maar hij heeft me al gezien. Hij komt op me afgelopen met een grijns. Haat mijn leven. "Hey Kiki." zegt hij uitdagend. Ik negeer hem en kijk uit het raam. Wens me succes, heel veel succes.

THE END!!!!!!!!!!!!!!!!

---------------------

40K, 40.000 reads!!!!! In een paar dagen 10.000 reads erbij, dankjulliewel allemaaaaaaaaal.

Dus dit is het einde van High Way To You, ik ga hierna verder met Our Way To University!

Hierna zal ik nog een update plaatsen met het dankwoord!

XO QueenBD