High class? This way!

hoofdstuk 24

Ik trek de roze zachte sokken over mijn voeten. Ik staar naar mijn grijze lange joggingbroek met een leuke roze SuperDry trui en roze sokken. Ik pak mijn witte All Stars uit de kast en trek ze aan. Ik stop mijn telefoon in mijn broekzak en loop naar beneden. Ik ga in de tuinbank zitten naast Dave. Net als ik ga zitten zwaait de poortdeur open. De jongens plus Julie komen binnen. Allemaal in hun joggingpak en met slaapspullen. We gaan kamperen zonder een tent. Gewoon in het gras op een luchtbedje. Eigenlijk gaan we gewoon niet slapen. Ik pak een koekje uit de rol die op tafel ligt. "Koekies!" roept Quinten terwijl hij naar de koekjes rol rent waarbij hij zijn slaapspullen laat vallen. Ik facepalm mezelf. Trace struikelt over Quinten's spullen en valt met een harde plof op de grond. Jason die niet op zat te letten valt boven op hem. Ik face palm mezelf weer. De sukkels. Quinten barst in lachen uit waardoor hij het halve koekje uitspuugt. "Iewll" roepen we allemaal tegelijk. "5 seconden regel!" zegt jij terwijl hij het halve koekje weer in zijn mond stopt. "Gadverdamme." roepen we weer tegelijk. "We hebben een mieren plaag." grapt Dave. "Echt?" roept Quinten terwijl hij stopt met kauwen. Nu is het onze beurt om te lachen. Jason en Trace liggen nog steeds op de grond. "Hallo?!" moppert Trace die onderop ligt. Jason rolt van hem af en staat op. Hij pakt Trace zijn hand en trekt hem overeind.

Ik loop naar de keuken om nog een paar zakken chips te pakken. Uit het onderste keukenkastje pak ik een zak naturel en paprika chips. Ik doe het kastje dicht en sta op, ik draai me om en loop daarbij tegen iemand aan. "Ho!" zeg ik geschrokken. Ian, kijkt me grijnzend aan. "Wat moet je?" zeg ik bits. "Praten." hij trekt me mee naar de voordeur. Verbaast loop ik mee. Hij sluit de deur en loopt naar de duinen. Ik ga zitten naast hem. We zitten op een open plekje tussen het helmgras in. Ik haal mijn handen uit het zand. Het zand plakt aan mijn handen. Ik veeg ze af aan mijn broek en trek mijn benen in zodat ik in kleermakerszit zit. Ik trek de zak chips open die ik nog steeds onder mijn arm geklemd had. Ik pak een handje chips en stop het in mijn mond. "Kiek, ik heb nooit gelogen." zucht Ian waarna hij ook een handje chips uit de zak pakt. "Wat?" mompel ik omdat ik geen idee heb waar hij het over heeft. "Dat ik niet heb gelogen over dat ik een vriendin had, ik had een vriendin op dat moment, Sylvie, die avond heb ik het nog uitgemaakt." vertelt hij. Ik kijk hem chagrijnig aan, waarschijnlijk niet de reactie die hij verwachtte. "Waarom zei je dat dan niet?" zeg ik boos. "W-weet ik veel." stottert hij. Hij ziet er gekwetst uit. Dat deed je mij ook aan. Ik sta op en wil weg lopen. "Kiek wacht?" roept hij terwijl zijn stem lichtelijk overslaat. Ik draai mijn hoofd naar hem toe. Hij kijkt me smekend aan. Ik laat mijn schouders zakken. "Ian, weet je hoe erg dat pijn deed? Ik vertrouw je nog steeds niet. Sorry." mompel ik. "Waarom niet? Ik heb altijd de waarheid verteld!" roept hij uit. "Ja maar je hebt het wel verdraait, dat deed zeer!" kaats ik terwijl ik op mijn lip bijt om mijn tranen tegen te houden. "Dave verdraaide de waarheid! Hij wist dat ik een vriendin had!" roept Ian. Wacht? Dave wist het? Toen hij met Ian aan het appen was deed hij of hij van niks wist. Alsof hij niet wist dat Ian een vriendin had. Of leek dat maar zo? Ik denk diep na. Denk Kiki, denk... "Hij is bang dat ik je pijn doe." zucht Ian. "Omdat ik Julie ook pijn heb gedaan." zegt hij iets zachter. Ik kijk hem vragend aan. "Vorig jaar, ik had wat met Julie, in het geheim. We gingen stappen en Jason mocht er niet achterkomen, van ons. Dus we deden niks samen en gingen met andere jongens en meisjes om. Toen stond Julie opeens te schuifelen met een jongen. Om de schijn op te houden ging ik ook maar schuifelen met een meisje dat de hele tijd om me heen danste, dolblij was het kind. En toen..." Ian stopt even met zijn verhaal. "...Toen zoende ze me, ik zoende terug, ik weet echt niet waarom. Toen is Julie, die het natuurlijk had gezien, huilend weggerend. Ze was gebroken. Sindsdien hebben we nooit echt meer gepraat. Echt uitgepraat." eindigt hij zijn verhaal. Ik denk aan de lieve Julie, wat zielig! "Ik snap Dave maar al te goed." zeg ik bitchy. Hij kijkt me geschrokken en gekwetst aan. Hij slaat zijn ogen neer. Eigenlijk wil ik op dit moment naar hem toe rennen en hem een hele dikke knuffel geven. Maar dat doe ik niet. Ik plaats daarvan wil ik me omdraaien. Ik bijt op mijn lip. Arm kind, ben ik niet gemeen genoeg geweest? Hij heeft inderdaad wel de waarheid vertelt. Terwijl ik nadenk over Ian komt hij naar me toegelopen. Hij trekt aan mijn arm waardoor ik omdraai. Ik sta nu heel dicht tegen hem aan. "Het spijt me heel erg Kiek, eerlijk waar." zegt hij. Hoe kan je DIT weerstaan. Veel inbrengen heb ik niet want ik voel zijn lippen al op de mijne. Geen tijd om mijn adem te testen, die waarschijnlijk heel erg naar chips en 7Up ruikt. Na ongeveer een paar minuten, ja best wel lang, laat hij los. "Ik vergeef je." zeg ik met een zwak glimlachje. Zou Julie me nu haten? Ik zou dat niet doen, ik kan er immers niks aan doen. Ik bijt weer op mijn lip, maar nu bedenkelijk. Ian houdt zijn hoofd schuin. "Waar denk je aan?" vraagt hij voorzichtig. "Julie." mompel ik. "Maak je daar niet druk over, ze wordt waarschijnlijk niet boos op jou maar op mij. En by the way, zei heeft totaal geen reden om boos te worden op jou." stelt hij me gerust. Ik knik langzaam. Ik hoop het maar, ik heb namelijk een enorme hekel aan ruzie......

----------

Nog een hoofdstukje voordat ik naar Frankrijk ga! Ik moet naar een gastgezin EN ik moet Frans praten! Dit gaat hem niet worden....... Maar goed, ik zal proberen om in de vakantie, ja ik heb eindelijk weer vakantie! Te posten!

Liefs
Ps 1 freaking K whaaaa thankyou soo much