High class? This way!

Hoofdstuk 14

Suzie en haar team lopen het veld op. Haar coach staat nog bij het hekje, tegenover me. Ik heb Suus net succes gewenst. Een verdrietige Dave staat naast me. Ze hebben verloren en zijn daardoor niet kampioen geworden. "Kiek, je verrassing staat voor je neus." zegt hij lachend. "Dat is Suus haar coach." fluister ik in zijn oor. "Goh." zegt hij sarcastisch. Ik kijk hem niet begrijpend aan. De coach zet een stapje naar ons toe. "Kiki, toch?" zegt hij terwijl hij zijn arm uitsteekt. "Ja." zeg ik terwijl ik zijn hand aanpak. "Ik ben Francis Davis, coach van jongens B1 en meisjes B1." stelt hij zichzelf voor. Hoe kent hij mijn naam? Even serieus? "Coach, jij mag het zeggen!" zegt Dave. "Dave heeft al veel over je sportieve kunsten vertelt, en heeft een soort van aangedrongen om te vragen of je een keertje mee wilde trainen, en natuurlijk heb ik daar totaal geen problemen mee als mijn aanvoerder iemand aanraad." zegt hij met een grijns. Hij is ongeveer 50 en een beetje mollig. Hij heeft een rond brilletje op en een witte Nike petje op zijn hoofd staan. "Super gaaf!" zeg ik blij. "Goed geregeld hè zussie!" zegt hij blij. "Ja Dave." zeg ik dankbaar. "Dinsdag avond om 7 uur begint de training hij duurt tot half 9. Volgensmij ken je Suzie al? Die zal alles uitleggen. Ze is namelijk ook de aanvoerder van de B1, we hebben namelijk maar een meisjes B team." legt hij uit. "Dankuwel, ik zal er zijn!" zeg ik. "Mooi." zegt hij met een grote glimlach. We nemen afscheid en hij loopt het veld op. Het team, misschien mijn toekomstige, zijn al aan het inspelen. Ze zijn best goed.

Na de wedstrijd wacht ik tot Suzie gedoucht heeft. Samen met Suzie, die haar normale kleren weer aanheeft. Lopen we naar de parkeerplaats. Haar moeder komt net aanrijden. Suzie zet haar tas in de kofferbak en samen schuiven we op de achterbank. "Hoi Vivian." zeg ik tegen de moeder van Suzie die ik al best vaak heb gezien. Ze is heel lief en super modern. Ze draagt altijd hakken en chique jurkjes. Ze rijdt de parkeerplaats af.

Ik zwaai naar Suzie, ik loop de oprijlaan af naar de auto van Shane. Ik trek de portier open en ga op de bijrijdersstoel zitten. "Hey meid, hoe was het?" zegt hij vrolijk. "Gezellig! Hoe was het in de stad?" grinnik ik. Hij moest van Kristin naar de stad maar hij heeft een hekel aan de stad. "Echt geweldig joh!" zegt hij sarcastisch. Hij neuriet mee op een liedje op de radio. Ik ken het liedje ook en zing zachtjes mee. "Je kan echt goed zingen Kiki!" zegt Shane opeens bewonderend waardoor ik gelijk mijn mond houdt. "Echt serieus!" zegt hij nog een keer. "Je hoorde me amper!" lach ik. "Hard genoeg om te horen dat het goed is!" zegt hij lachend. "Tuurlijk!" zeg ik sarcastisch. We rijden onze oprijlaan op. Shane stopt en we stappen uit. Pratend lopen we het huis binnen.

-Dinsdag, 15:24-

Ik steek mijn sleutel in het slot. Ik moest vandaag met de metro naar school, echt een levende ramp. Ten eerste, een metro heeft zo'n kaart weet-je-wel en ik kan dus echt totaal geen kaart lezen, ten tweede ik kan niet op tijd komen en ten derde, ik heb gewoon een hekel aan rare, vieze, naar zweet stinkende mensen. Ik ril bij de gedacht. Ik voel mijn telefoon trillen in mijn zak, appje van Kristin,

Wij zijn later thuis, bestel maar een pizza!Kus Kristin

Ik gooi mijn loodzware tas op de grond en kijk in de grote spiegel in de gang. Ik heb echt het idee dat mijn make-up over heel mijn gezicht is gesmeerd en mijn kleren helemaal verkeerd zitten. Maar het valt mee. Mijn haren zitten eigenlijk echt geweldig voor mijn doen dan. Mijn eyeliner is voor het eerst in dagen weer goed gelukt. En mijn kleren zien er trendy, vreemd woord eigenlijk, uit. Mijn gouden zonnebril steekt in mijn haar. Ik heb een gekleurd rokje aan, een wit topje en witte sleehakken. Ik gooi mijn sleutelbos op het dressoir en loop naar de woonkamer. Ik schrik van Dave en de jongens die op de bank aan het gamen zijn. "Schiet hem neer Fred jongen!" schreeuwt Quinten. "Dat gaat toch niet!" roept Fred boos terug. In rode grote letters verschijnt er 'game over' op het scherm. "Jullie zijn echt slecht." zegt Ryan. "Kan jij het beter dan?" kaatst Quinten. "Lekker aardig zijn jullie." onderbreek ik ze. Fred, Quinten, Ryan, Luke en Dave kijken me aan. "Hey Kiek jij ook hier!" roepen ze blij. "Nee je meent het!" roep ik sarcastisch. "Allerliefste Kiki, zou jij voor ons chips willen pakken?" zegt Ryan grijnzend. "Eh hoe voel je je?" zeg ik terwijl ik mijn handen in mijn zij zet. "Eigenlijk ga ik dood van de honger." zegt Luke grijnzend. Ik rol met mijn ogen en loop naar de keuken ik haal twee zakken chips uit de keuken la en gooi ze naar de jongens "Kiki onze held!" roept Fred blij. "Ik weet het, stop maar." zeg ik droog. "Humor heb je wel." zegt Quinten droog terug. "Ik weer het." zeg ik grijnzend terwijl ik een glas sinas vul voor mezelf. "We hebben trouwens ook dorst." schreeuwt Dave hoopvol. "Dan heb je pech." zeg ik terwijl ik langs hun heen de gang in loop.

Ik wil net de gang in lopen als ik herinner dat ik tegen Dave moet zeggen dat Kristin en Shane later zijn. Ik hoor de jongens praten en besluit ze af te luisteren. Dat doen meisjes. "Dave echt ik wil ook zo'n zusje." hoor ik Ryan zeggen. "Je blijft van haar af Ryan." hoor ik Dave waarschuwend zeggen. "Ja want ze is al van mij." hoor ik Luke lachen. "Jij ook Luke." hoor ik Dave weer waarschuwend zeggen. "Bezitterig." lacht Quinten. "Beschermend." verbetert Fred hem. Ik glimlach, wat een schatje is het toch. Ik wacht nog een paar seconden en loop dan de huiskamer weer in. "Dave, Kristin en Shane zijn later vanavond. We bestellen pizza." zeg ik terwijl ik mijn lege glas, die ik tijdens het afluisteren leeg heb gedronken in de vaatwasser zet. "Oké." zegt hij. Ik wil weer naar boven lopen als de bel gaat. Ik loop naar de deur en open hem.

--------
400 wiehoee, ik houd van jullie lezerss. Wat vinden jullie van het boek? Heeft het te weinig spanning of is het wel goed zo? Let me know! Tips zijn altijd welkom, fijne pasen trouwens!