İmam Bey

29 : Rüya

1 Ay sonrası..

Ali ihsan'dan

" Hilal'im.."

Giyindiğim beyaz gömleğin yakasını düzelttim.

Tüm heyecanını ve neşesini sesi ile belli edercesine karşılık vermişti.

"Efendimm"

Odanın kapısında belirirken kısa bir anlığına üzerinde gezindim gözlerim. Fazla güzel olmuştu..

Saten siyah elbisesini durduğunda düzeltti. " Alii, fazla yakışıklı oldun galiba. Abim içeriye almayacak seni." dedi.

" Öyle bir şansı yok karıcım biliyorsun ki, onların arasını ben yaptım, ne demek beni içeriye almamak."

İnce belinden kavrayarak aynanın karşısına, yanıma çektim Hilal'i. Hafif belli olmaya başlayan karnına gitti elleri.

Ayna karşısında o kadar güzel gözüküyorduk ki.. Karım ve bebeğim, hayalini kurduğumdan çok çok öteydi bu tablo.

" Abimle Feyza nın arasını yaptığına gerçekten inanmıyorum. Oysa ki bu görev benim olmalıydı."

Heycan tonuyla başlayan cümle ufak bir dudak büzme ve hüzünlü bir ses ile bitmişti. Hormonlar Hilal ile dalga geçiyordu gerçekten.

Gözlerini dolduğunu gördüğümde hızla yanağını tutarak başını kendime çevirdim." Buna ağlayacak olamazsın.. Seni beni mi var bu işin Hilal. Sonuç olarak mutlular." dedim, sesimi de olabildiği en yumuşak tonunda tutmaya özen gösteriyordum. Ağlaması an meselesi olabilirdi.

" Feyza'nın yanına bırakabilir misin beni? Biraz erken gidip bakmam lazım nasıl olmuş."

" Görümcelik yapmıyorsun değil mi kıza Hilal? "

Kahvelerinde boğulduğum gözlerini devirdi. Bir insan göz devirirken bile bu kadar güzel olabilir miydi? Oluyordu.

" Yapmıyorum. " dedi. Sonra duraksadı." Ama bu yapmayacağım anlamına gelmiyor. " dedi. Yapmazdı, kıyamazdı, biliyordum. Onu kendinde bile iyi tanıyordum, bunun farkında değildi halen.

Hafifçe eğilip anlından öptüm. Oda karşılık olarak ayak uçlarında yükselip yanağımdan öptü.

Odadan çıkışını izlerken telefonuma bir mesaj gelmişti. Almayı bir süredir beklediğim bu mesaj gelmek için neden böyle bir gün seçmişti bilmiyordum ama, Hilal'e söylemek için bir gün daha bekleyemeyeceğim kesindi. Akşam eve gelir gelmez bunu söylemeliydim.

Hilal'den

Küçüklüğüm, çocukluğum, hayatım, yaşadığım herşey bir anlık bir film şeridi olarak gözümden geçmiş ve hıçkırarak ağlamanın başlangıcı olmuştu Feyza yı görmem..

O kadar güzel olmuştu ki bunu kelimelere dökmekte zorlanıyordum. Ama tam anlamıyla bir kuğu gibiydi..

Giydiği buz mavisi elbise kollarındaki tüy detayları ve eşarbının tüy detaylatındaki gibi elbisenin 1 ton koyusu olması, başındaki minik taşlardan oluşan tacı.. Herşeyi o kadar güzeldi ki.

" Hilal. Ağlama lütfen, beni de ağlatacaksın." diyerek beni sakinleştirmeye çalıştı. Onun ağlamasını istemiyordum,bugün en güzel günü olmalıydı.

" Çok güzelsin."dedim ve tekrar büyük bir hıçkırık eşliğinde ağlamaya devam ettim.

" Olmasaydım keşke bu kadar güzel. " dediğini duydum Feyza'nın, Bi anda ağlamam kahkaya dönüşmüştü. Bu hamilelik değil de delirme belirtisi olabilirdi.