İmam Bey

5 : Fâtır 34

Ne Musa (as) biliyordu, asasını denize vurunca denizin yarılacağını ;
Ne de Yusuf (as) biliyordu, kuyudan çıkıp saraylarda sultan olacağını.
Ama ikisinde biliyordu ki Rabbime sığınan hiçbir kalp yolda kalmadı..

🌙

Dersimi nasıl bitirdiğim ile ilgili en ufak bir fikrim yoktu. Ali ihsan beyin abimin arkadaşı olduğunu öğrenmek daha doğrusu arkadaşın kardeşi olmak üzmüştü beni.

Günlük toplasan yarım saat etmeyen konuşmalarımız bile iyi geliyordu bana, ona karşı da bir sempatim vardı yok değildi, Kerime karşı bile hissetmediğim bir güven vardı en önemlisi. Ama abim müsaade etmezdi böyle birşeye. Çok yakınlardı Ali İhsan ile. Böyle bir durumu duyması dahi aralarını bozabilirdi ki bizim de aramız bozulabilirdi.

İşim biter bitmez çıkmıştım camiden. Ya birşey söylerse diye kaçıyordum resmen İmam Bey den.

Eve gidiyordum ama resmen ayaklarım geri geri gidiyordu. Eve girmek hiç istemedim o an ve benim kalbimden geçeni hisseder gibi Feyza'm aradı.

" Selamunaleyküm hoca hanım, müsait misiniz?" gülerek açmıştı telefonu.

" Aleykümselam Feyza. Kalbimi okudun resmen, sana ihtiyacım var şuanda."

" Ne oldu? İyi misin?"

" Fiziksel olarak evet. Gelebilir misin bize?"

" 15 dakikaya oradayım."

...

Feyza geldiğinde olan biteni anlattım hızlıca.

" Eee ne olacak yani şimdi" dedi uzun sessizliğin ardından.

" Bilmiyorum." dedim.

Allah'ım bir yol göster ne olur..

Gelen mesaj sesi ile birbirimize baktık Feyza ile.

" Kesin enişteden." dedi.

" Ne eniştesi Feyza! Daha Kerim'e demedin onu, İmam Bey hiçbirşeyim değil benim."

Ama herşeyim olmasını Nasib eyle rabbim!

Mesaj düşündüğümüz gibi İmam beyden değil, abimdendi.

Usmanım : Akşama evde ol konuşacağız.

" Abim. Evde ol konuşacağız dedi. "

O hiç sevmediğim huzursuz his gelmişti.

Siz : Feyza bizde kalacak bugün, arkadaşında kalsan olur mu abicim? Yarın konuşalım konuşacağımızı.

" Seni öne sürdüm Feyzaa. Bizde kalman gerekiyor bugün." dedim.

" Kalırım ben kalmasına ama abin ne diyecek acaba sana? Ali İhsan Bey birşey demiş olabilir mi?"

" Ne diyecek Feyza? Hem aramızda birşey yok ki diyecek birşeyi olsun."

Umarım dememişsindir birşey İmam Bey. Umarım.

2 hafta sonra...

Camiden eve henüz dönmüş yemeğimi yiyordum. Ali İhsan bey ile iki haftadır tek kelime konuşmamıştık. Abim ise her zamanki abimdi, yani İmam Bey benim sandığının aksine birşey söylememişti. Belki de söyleyecek birşeyi yoktu belki de varsa bile arkadaşının kardeşi olduğunu öğrendikten sonra söylememe kararı almıştı.

Bilmiyordum ama bilmemek daha çok yoruyordu. Hergün ufakta olsa benimle muhatap olan İmam Bey onu görmemem için saklanıyordu resmen camide.