İmam Bey

26 : Sığınak

" Es'Selatü ves-selam-ü aleyk.."

Bu dünyaya ilk bıraktığımız ve son bıraktığımız iz aynıydı.. Bir kadının haykırışı...

Göz yaşları içinde, elinde sımsıkı tuttuğu toprağı bırakıp bir başkasını avuçlarının arasına gömdü.

Eş acısı görmüştü ama evlat acısı bir başkaydı..

"Yavrum!" dedi. Hiçbir kelime bu kadar kalbe dokunamazdı..

Uzun süre kalkmadığı olduğu yerden kızının can parçasının, gözünün nurunun üzerini örten kara topraktan.

Göz yaşları toprağa düşüp kayboluyordu ilk başlarda ama o kadar çok ağlamıştı ki artık göz yaşları akmıyordu.

" Anne.." diye seslendi birisi.

Etrafında kimse yoktu.

Tekrar etti " Anne.. Kendine gel."

Önünde oturduğu toprak yavaş yavaş yok oldu, üzerinde kızının, Hilal'inin adını yazdığı mezar taşı silindi yavaş yavaş.. Elinde sıkıca tuttuğu toprak parmaklarının arasından döküldü.

Ağlamaklı bir ses duydu bu sefer de " Osman, ambulans mı çağırsak? Korkuyorum ben."

Sonra tekrar ilk duyduğu oğlunun sesini duydu. " Ben varken mi? Sakin ol rüya görüyor sadece.."

Rüya görüyor..

Bilinci yavaş yavaş yerine geliyordu Sevde hanımın.

Kızının öldüğünü gördüğü kaçıncı rüyasıydı saymamıştı. Ama gördüğü en gerçekçi ve en ağır olanı buydu.

Rüya aleminden yavaşça koparken konuşmaların yanı sıra dışarıdaki sela sesi de geliyordu kulağına.

Gözlerini yavaşça araladığında karşısında oğlunu ve hemen yanında Feyzayı endişeli bir şekilde kendine bakarken buldu.

Osman hemen annesinin ellerini tutarak tanıma çöktü.

" Annem, iyi misin.. Rüyaydı tamam mı. Sakinleş hadi."

Göz yaşları bir süre daha aktı, rüya da olsa bunu atlatmak kolay değildi bir anne için.

Biraz daha sakinleştiğinde Feyza'nın getirdiği suyu içmişti.

" Sevde teyzecim. Hilal ile ilgili güzel haberler getirdik biz sana.. " dedi Feyz a yüzüne en çok yakışan ama günlerdir hiç yerleştirmediği gülümsemesini yerleştirerek.

Tekrardan kalbi çarptı Sevde hanımın. Bu sefer heyecan ile. Elini kalbine koydu.

" Ay çok şükür Elhamdülillah! Ne haberi."

Feyza haberi vermesi için Osman'a bakmıştı. Osman gülümseyerek konuştu.

" Hilal'i bulmamıza çok az kaldı anneciğim. Ali ihsan önemli bir bilgi bulmuş." dedi.

Sevde hanım önce Feyza ya sonra da Osman'a sarıldı. " Çok şükür yarabbim.. " dedi coşku ile.

Aynı çoşkuyu yaşamak için bekliyordu Hacer Hanım da Ameliyathane kapısının önünde.

Daha gelir gelmez aldıkları haber ile hepsi perişan olmuşlardı.

Doktor ameliyata girmeden önce" Çok riskli bir ameliyat olmayacak dualarınızı eksik etmeyin yine de.. " demişti ama küçük bir ihtimal anne yüreği için kocaman bir endişe demekti..

Hacer Hanım oturduğu sandalyeye sinmiş yüzünü avuçları ile kapatmış dua ederken koridorun dibaşında gözleri yaşlı Ebru belirdi.

" Ali! " diye bağırarak yanlarına koştu.