İmam Bey

12 : Gözüm Üstünüzde

" Hilal. Ben geldim."

Annemin sesini duymamız ile bizi bir telaş sarmıştı. Neyse ki duyduğumuz ses annemindi, yoksa bizi saran şey beyaz güzel bir örtü olabilirdi...

Her ne kadar evli olsak bile ev boş iken Ali ihsan'ın yanımda olması hoş olmazdı.

Eve erkek atıyor gibi gözükmek istemezdim en azından!

Mutfak kapısını kapatarak koşarak annemin yanına hole geldim.

" Hoş geldin annecim."

" Konuşuyorsun?!" diyerek sarıldı annem. Evet annecim konuşuyorum. Bu konuşmayı da yalan söylemeden atlatmak istiyorum birde.

" Evet gittiğimiz psikolog işinin ehliymiş hemen düzeltti." diyip güldüm.

" İyi iyi maşallah, korkuttun bizi ama Ali ihsan oğlum halledeceğim demişti, güvenirim ben oğluma."

Halleder halleder. Şu kaçma olayını da halleder umarım.

" Aynen annem. Benim odama Bi gelir misin? Birşey soracağım sana.. "

Annem üstündekileri askıya asıyordu.

" Sor kızım odana niye çağırıyorsun? "

" Olmaz. Odamda soracağım hadi Bi gel. " dedim kolundan tutarak.

Odama doğru sürüklüyordum kadıncağızı resmen. Odama girer girmez kapıyı sertçe kapattım. Umarım anlamıştır.

" Hilal iyi misin sen? Yavaş kapat biraz. " dedi annem, yavaştan sinirlenmişti.

" Dikkat ederim annecim. " diyerek yatağıma oturup yanıma da annemi oturttum.

" Söyle hadi kızım ne söyleyeceksen. Akşam olacak yemek koymadım daha." dedi annem.

" Ali ihsanın evine bakmaya gidecektik ya, Kübra abla ya benim söylemem uygun olmaz onun söylemesini beklemeliyim değil mi?"

Aklıma gelen ilk şeyi sormuştum. Tam da böyle anlarda beynim iyi çalışmıyordu.

" Ilahi Hilal bu muydu? " diyerek ayaklandı annem. Kolundan tutup oturttum.

" Anne hadi söyle. " dedim.

Sabır çekti.

" Kübra bugün bana haber etti zaten ama Ali ihsan başına gelenleri söyleyince vaz geçmiş akşam uğrayacaklar zaten seni görmek için. O zaman konuşursunuz. " diyerek kalkıp çıktı.

İki dakka otursan ne var sanki be anam kadın!

Mutfağa girdiğinde bende arkasından koştum. Neyse ki Ali ihsan çıkmıştı.

Annem yemek hazırlığına girişmişken bende makarnamı tabağıma alıp yemeğe başladım.

Bir yandan da telefonuma gelen mesajlara bakıyordum.

İmam Bey : Makarna enfes olmuş..

Siz : Afiyet olsun. Yaparım daha güzellerini.

İmam Bey : Yapacağın en kötü yemek bile senin ellerinden olduktan sonra afiyet ile yerim.

Kahkaha attım yazdığı şeyle annem dönüp bana garip bir bakış attı sonrasında Ali ihsan ile konuştuğumu anlayıp gülümseyerek önüne döndü.

Siz : Akşam bize geliyormuşsunuz.

İmam Bey : Annemler gelecek benim ufak bir işim var gelemeyeceğim.

Siz : Öyle mi..

Ne işi vardı acaba bize gelmekten daha önemli?!

İmam Bey : Sormayacak mısın?