27 : Karbeyaz (part 2)

2.5K 269 40
                                    

🌙

"KİRAZ TEYZE! "

Kendimi dışarıya attığımda İlyas amcayı karşısında bir tilki ve elinde tüfek hemen ardında da Kiraz teyze korku ile saklanıyor olarak buldum.

Neyse ki düşündüğüm senaryolardan birisi gerçekleşmemişti.

Tilki patlama sesinden kaynaklı koşarak kaçmıştı, birkaç evden ' iyi misiniz? ne oldu?' tarzı kontrol amaçlı sorular gelmişti bu sırada Kiraz teyze koşarak yanıma gelip " Aman kızım, dur korkma korkma. Birşey yok. Bi otur bakayım hele sen." diyerek içeriye almıştı beni.

Elimi kalbime bastırıp sakinleşmeye çalıştım.

" Hilal!"

Uzaktan bir ses geliyordu.. İlk başta anlayamasam da bu sesin az önce fırlattığı telefonun diğer ucundaki Ali ihsan'ın sesi olduğunu anlamıştım.

Kiraz teyze mutfak olduğunu düşündüğüm yere gittiğinde yerdeki telefonu aldım.

" Ali.."

" HILAL! NE OLDU? İYİ MİSİN? NEYDİ O  SES! NERDESIN SEN! YANINDA KIM VAR?"

" Ali ihsan.. Sakin ol. İyiyim, iyiyiz.."

" İyisiniz."

Durdu birkaç saniye.

" İyisiniz.. Allahım şükürler olsun!"

Kiraz teyzenin getirdiği Sudan birkaç yudum içtim.

" Hilal, nerdesin? Tek başına mısın? Nerden buldun bu telefonu? "

" Sinopmuş burası..ama bir köyü. Bir teyze ile amcanın yanındayım şimdi. Jandarmaya gideceğiz." dedim.

" Ben geliyorum hemen. Jandarmanın yanından asla ayrılmıyorsun. Almaya geliyorum seni." dedi. Bu sırada bile zaman kaybetmeden yürümeye başladığı belliydi.

" Tamam.. " dedim. Kapatmak istemiyordum ama Kiraz teyze de beklenti ile bana bakıyordu.

" Allah'a emanet ol.. " dedim.

" Sende, sende Gözbebeğim. Birkaç saate orda olacağım. Lütfen çok dikkat et." dedi.

Onaylayarak kapatmıştım telefonu.

" İyisin değil mi kızım.." diye sordu kiraz teyze. Yüzündeki endişesini ve kırmızı yanaklarını yerdim.

" Iyiyim, elhamdülillah. Korktum bir anlık sadece, size birşey oldu diye. "

Avuçlarının arasına aldı yüzümü. " Allahım izniyle birşey olmaz kızım. Sen bize emanetsin birde şimdi, bebeğin de var öyle pat diye dışarıya atlanmaz!" diyerek uyarmıştı beni.

Annemi ne kadar özlediğimi şimdi daha içten hissetmiştim. Hem annem hem de Hacer annem bu süreçte en az benim kadar yıpranmıştı. Buna emindim. Hemen onlara kavuşup sımsıkı sarılmak istiyordum.

Sonunda jandarmaya doğru yola çıkabildiğimizde içimden bildiğim bütün duaları okuyordum. Başımıza birşey gelmeden ulaşabilmek için.

Ve öyle de olmuştu.

İlyas amcanın da yardımıyla komutanlara birine başıma gelenleri baştan sona anlatmıştım. Bu sırada sinop merkez'den bir haber gelmiş ve benim kim olduğumu herkes öğrenmişti.

Ali ihsan gerçekten bu saatte tüm şehri ayağa kaldıracak utanmasa.

" Hilal hanım burada rahat edemezseniz yukarıda revir var isterseni-"

İmam Bey Where stories live. Discover now