Genç kızın sicim gibi dökülen göz yaşları siyah şalına ulaştığında hızla emilip gözden kayboluyordu. Kalbindeki ağırlık nefes aldırmayacak duruma getirmiş olsa dahi biliyordu ki Allahtan başka kimseye anlatamazdı yaşadıklarını.
Dua ederken açtığı e...
Bu bölüm ilk destekçim @chocolate_milk8765 e ithafen olsun.🎈
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
🌙
"Allahu Ekber, Allahu Ekber."
Ezanın sesi ile gözlerimi araladım. Günlerdir üzerimden gitmeyen ağırlık yüzünden olur olmadık saatlerde uyuyordum.
" Hilal."
Yumuşak bir ses ile odamın kapısını tıkladı annem.
" Efendim anne, gelebilirsin." diye seslendim.
İçeriye girip şefkat dolu bir ifade ile baktı bana " Kızım, iyi değilsin. Nazar mı oldu ne oldu sana böyle."
" Iyiyim anne, düğün yaklaştı ya onun heyecanı stresi çöktü herhalde. Sen merak etme beni."
Açık bıraktığım uzun düz saçlarımı geriye doğru sürükledi hafifçe. " Kerim geldi. Bir hastaneye gidin isterseniz. " dedi.
Hızla yatağın kenarında asılı olan yazmamı başıma aldım. Annem kaşlarını çatarak baktı bana.
" Odana geldi demedim kızım. Abin ile içeride oturuyor. Hem Kerim oğlum dikkatli bu konularda bilmiyorsun sanki! "
Bilmiyorum anne, ben artık Kerim hakkında Hiçbirşey bilmiyorum.
" Anne iyiyim ben, şimdi abdest alıp kılarım namazımı birşeyim kalmaz. Kerim de zahmet etmiş. "
" Kavga mı ettiniz Hilal. Neden böyle davranıyorsun. "
Yorulmuştum ziyadesiyle. Gözlerimi kapatıp derin bir nefes verdim. Artık bir an önce şu nikah ve düğün olsa mı demeliydim yoksa Kerim bir şekilde hayatımdan çıksın diye mi dua etmeliydim karar veremedim.
4 senedir nişanlıydık, ilk başlarda istememiştim ama ben isteyene kadar zamanla Kerim'e ısınacağımı seveceğimi söyleyerek kabul ettirmişlerdi. Geçen senelerde zaman zaman kıskançlık baskıları oluyordu özellikle de okul ve çalışma konusunda, ben ise çok emek vererek okuduğumu en azından bir sene çalışmak istediğimi söyleyerek bir sene daha erteletmiştim düğünü, fakat bu son çıkıştı.
Şu saatten sonra ben bu adamla evlenmek istemiyorum demekten daha doğrusu alacağım tepkilerden korkuyordum.
" Yok birşey anne. Namazımı kılıp geliyorum içeriye." dedim.
Annem beni onaylayarak çıktı.
En son 3-4 gün önce camide ağlayarak içimi dökmüştüm Rabbime. O günden sonra biraz daha rahatlamıştım en azından her vakit ağlamıyordum.
Akşam namazını kılıp saccadenin başında dua ettim. Masanın köşesine koymuş olduğum telefonum mesaj titreşimi ile yere düştü.
