İmam Bey

10 : İnşirah

Ev bazen insandır...

🌙

Burası senin evin demişti..

Evim.. Onun kalbi miydi ? ..

Yüreğimi daha önce hiç tatmadığım bir heyecan ve güven sarmıştı.

" Ne gözüm ne kalbim ne dilim ne elim.. Senden başka hiçkimseye kaymayacak."

Ali İhsan çok çabuk alışmıştı sen'li ben'li konuşamaya. O böyle konuşurken benim siz demem garip olurdu. Benim de hemen alışmam lazımdı.

Gülümsedim. Gözleri yanağımdaki gamzeye kaymıştı.

" Sana güveniyorum.." dedim.

Sonunda konuştun be kızım.

Ellerim artık ısınmıştı. İkimiz de bunu düşünmüştük ki yavaşça ellerimi bıraktı Ali İhsan.

" Geçelim içeriye istersen." dedim. Başıyla onaylayıp elini öne doğru uzatıp geçmemi bekledi.

Oturma odasına girdiğimizde abim benim ile Ali ihsanın arasında bitmişti.

Hacer Teyze konuşmaya başladı" Fatih bey ile de istişare edersiniz elbette Sevde, nikah kıyıldığı için düğünü fazla ertelememek daha uygundur. Ali İhsan'ın dayalı döşeli evi var ama Hilal kızım Kübra ile gidip bir baksınlar kendi istediği gibi döşesinler ha derse ki ben buradan değil başka bir yerden istiyordum ona göre başka bir ev bakmaya başlayalım hemen " dedi.

Canımdı..

" Dediğiniz gibi nikah ve düğün arasını uzun tutmak uygun olmaz. Halimiz vaktimiz de yerinde şükür bir mani de olmazsa düğün tarihini belirleyelim inşallah." dedi annem.

Ne deseler başım üstündeydi dediklerinde de benim için bir mahsur yoktu.

" İkinizi böyle görmeye alışmam zor olacak dibinde durma, sinirlerim bozuluyor. " dedi abim bana eğilerek.

Ali ihsan da duymuştu dediklerini elbette. Gülümsedi.

" Abi, abartma istersen. Evlendik ya hani? Şimdiye kadar neredeydi aklın?" dedim bende yapmacık bir kızgınlıkla.

" Kocam kocam diye gez de ben sana napıyorum gör. " dedi tehditkar bir sesle.

" Napıyormuşsun?" diye sessiz ama sert bir sesle sordu Ali ihsan.

Bunların atışmaları eğlenceli olacağa benziyordu.

" Tamam, tamam benim için kavga etmeyin." diyerek şalımı geriye attım.

Güldüler.

Evli olsak bile aile içinde olduğumuz için küçücük evde kaçamak bakışlar atıyorduk birbirimize.

Evli..
Ali ihsanın ve ben!
Allahım hala inanamıyorum..

Sonunda akşam olmuş babam da eve gelmişti. Elinde kocaman bir çiçek ve kitap vardı. Kitabın kapağına ufak bir bakış attığımda " Evet Demeden Önce" yazıyordu. Galiba birazcık geç kaldın babacığım..

Anlımdan öpüp tebrik etti önce, sonra gözleri doldu ve sarıldı. Ali ihsan da babam ile görüşmek için geri gelmişti.

" Nikahında Yanında olamadığım için özür dilerim meleğim" dedi.

" Estağfurullah baba. Ben yanımda olduğunu hissettim sen hiç merak etme." dedim.

Akşam yemeğini yemek için mutfağa geçtik. Karşıma abim hem harşıma hem yanıma oturmasın Ali ihsan diye sandalyelerin başında hesap yapıyordu ki annem " Buyur oğlum sen böyle otur, kızım sende yanına " diyerek oturacağımız yerleri söylemişti.