İmam Bey

16 : Ayva Reçeli

Hiçbir şiir,

Rasulullah(sav)'ın :

" Rabbim, kalbime engel olamıyorum, Aişe'yi çok seviyorum." demesi kadar güzel değildi...

🌙

"Evimize hoş geldin Eş'im "

Ali İhsan' dan bunu duymak şu birkaç ayda yaşadığım bütün telaş ve korkuları silmişti.

" Hoş buldum eşim. Ama ayaklarıma kara sular indi. Senin boyuna yetişeceğim diye kaç saattir topuklu giyiyorum ben biliyor musun?" diye sızlanmaktan kendimi alamadım.

Gerçekten ayaklarımın davul gibi olduğuna emindim. Çok ağrıyorlardı.

Ali ihsan tek hamle ile ayaklarımı yerden kestiğinde şaşkınlıkla ufak bir çığlık kaçmıştı dudaklarımdan.

" Daha önce bilsem bir saniye daha acı çekmene izin vermezdim.." dedi.

Kalbim çok hızlı çarpıyordu.

Biraz fazla hızlı sanki, kalp krizi falan geçiriyor olabiliriz.

Olabilirdi.

Ellerimi boynuna dolamıştım düşmemek için ama zaten kollarında küçük kaldığım için gayet güvenli taşıyabilidi.

" Ali ihsaaann. " dedim.

Yüzüne pis bir sırıtış yerleşti. Zaten çok yakın olduğumuz mesafede gözlerime dikti kahvelerini. Yakından kesinlikle daha güzellerdi. Benim bu kahvelerden çok çekeceğim olduğu kesindi.

" Söyle göz bebeğim." dedi.

Hiçbirşey söyleyemedim gülümseyerek başımı omzuna yasladım sadece.

Yukarıya çıktığımızda yatak odamızın kapısı tamamen kapalı değildi, Ali İhsan ayağından destek alarak ufak bir itme hareketi ile kapının açılmasını sağlamıştı.

Ben henüz yeni aldığım ve müptelası olacağıma emin olduğum kokusunu ciğerlerime haps ediyordum.

" Burayı sen mi yaptın?" diye şaşkınca sorduğunda başımı kaldırıp etrafa, bahs ettiği yere baktım.

Kapının önünden yatağa kadar güller serilmiş, yatağın üstüne mumlardan kalp yapılmış tavanda asılı kalmış kırmızı birkaç balon ve yatağın başlığında led ışıkları odaya loş bir ışık sağlıyordu.

Ben mi? Kesinlikle ben yapmamıştım..

" Hayır ben yapmadım." dedim etrafı halen incelerken.

Karanlık bile olsa Ali ihsanın yüzündeki ifadeyi görebiliyordum.

İlk olarak yavaşça yatağa bırakmıştı beni. Eğilip ayakkabımın bant kısmını açmaya başladığında kalbim yerinden dışarıya çıkacaktı..

" Ben yapardım zah-" zahmet olmasın diyecektim ki. "Ben hallederim." diyerek sözümü kesti.

Ayakabılardan kurtulduğum da ayaklarım rahatlamıştı.

Ali İhsan yatağa, yanıma oturduğunda gerilmiştim istemsizce.

Sıcacık avcu yanağım ile buluştuğunda gözlerimi kapattım.

" Ben misafir odasındaki duşu kullanacağım, sen rahat olabilirsin." dedi.

Gözlerimi açmadan gülümsemiştim. Yataktan kalkıp dolaptan eşyalarını aldı ve çıktı, çıkarken bana dönüp göz kırpmayı unutmamıştı.