ဤအခြေအနေမျိုးကို ရူဖေးအား မမြင်မတွေ့စေလို။အဝတ်အစားများကောက်ဝတ်ပြီးနောက် ဘယ်အရပ်ဆီသို့ ခြေဦးတည့်ရမှန်းမသိဘဲ ထွက်လာခဲ့၏။
တစ်ကိုယ်တည်း မိုးရေအောက် မှောင်မည်းပြီးအေးစက်နေသည့်လမ်းမကြီးထက် လျှောက်ရင်း လျှောက်ရင်း အချိန်ဘယ်လောက်ကြာသွားခဲ့မှန်းမသိ အအေးဒဏ်ကြောင့် နှုတ်ခမ်းများ တဆတ်ဆတ်ရိုက်ခတ်လာကာ ပင်ပန်းပြီးအိပ်ချင်လာတော့သည်။မှတ်မိလိုက်သည့်တစ်ခုတည်းသောအရာက နောက်ဆုံးတွင် နွေးထွေးသောနေရာတစ်ခုဆီသို့လျှောက်သွားခဲ့ပြီး ထိုနေရာတွင် မိုးရေစက်များမရှိဘဲ သန့်ရှင်းသပ်ရပ်နေခဲ့သည်။အလွန်ကိုမှ ပင်ပန်းလွန်းနေပြီဖြစ်၍ နူးညံ့ပျော့ပျောင်းသည့်နေရာကိုတွေ့တွေ့ချင်း လှဲချကာ အိပ်ပျော်သွားခဲ့၏။
စိတ်ထဲတွင်တွေးလိုက်မိသည်ကလည်း ; ဒီမြို့တော်ကြီးရဲ့ညတာတွေက ရှည်လွန်းလိုက်တာ..အကယ်၍မနက်ဖြန်ကသာ နေသာတဲ့နေ့တစ်နေ့ဖြစ်နေရင်ပဲ ကျေနပ်ပါပြီ...
နိုးလာသည့်အချိန်တွင်တော့ ရာသီဥတုက တကယ်ကို နေသာပြီးကြည်လင်သည့်နေ့တစ်နေ့ ဖြစ်နေခဲ့သည်။ဘေးနားတွင် အိပ်နေသည့်သူကိုမြင်လိုက်ရမှ ကိုယ့်အဖြစ်ကိုယ် ပြန်တွေးပြီးသတိရလာ၏။လက်စသတ်တော့ လင်းလော့ချွမ်၏ဗီလာသို့ ရောက်မှန်းမသိရောက်လာခဲ့မိခြင်းဖြစ်ပြီး သူပေးထားသည့်သော့နှင့်ဖွင့်၍ သူများ၏အိပ်ရာပေါ်၌ မိုးလင်းနေလင်းသည်အထိပင် အိပ်လိုက်သေး၏။
"အရမ်းပင်ပန်းနေလို့လား..ခဏလောက် နားကြမလား.."
ထိုင်ခုံပေါ်တွင်ထိုင်ပြီး မော်ဒယ်တစ်ယောက်လိုသရုပ်ဆောင်နေသည့်လင်းလော့ချွမ်က သူမ၏ တစ်ခါတစ်ခါစိတ်နှင့်ကိုယ်နှင့်မကပ်သလို အကြည့်များမှင်သေနေပြီး တစ်ခါတစ်ခါ ပန်းချီဘုတ်ပြားပေါ်ကြောင်အမ်း၍ကြည့်နေခြင်းကြောင့် စိတ်ထဲ၌ မနေ့ညက ကောင်းကောင်းအနားမယူရသေးသည်ဟု ထင်မှတ်သွားခဲ့၏။
ဝေ့ရှီဘက်မှတုန့်ပြန်လာခြင်းမရှိသည့်အပြင် ခေါင်းငုံ့ပြီး လက်နှစ်ဖက်စလုံးကိုပါ အောက်ချ၍ ပန်းချီဆွဲရာတွင်သုံးသည့်ခုံအမြင့်ပေါ်တွင်ထိုင်နေကာ ပို၍ပို၍သနားစရာကောင်းသည့်ဟန် ပေါက်လာတော့သည်။
![](https://img.wattpad.com/cover/355954269-288-k649433.jpg)
YOU ARE READING
Alluring [ ဘာသာပြန် ]
Romance绝色倾城 ဆိုတဲ့စကားလုံးက အရိုးရှင်းဆုံးဆိုရလျှင် 'မိန်းမောသွားလောက်တဲ့ထိစွဲလမ်းခြင်း' လို့အဓိပ္ပါယ်ရပါတယ်။လူတစ်ယောက်ကိုပဲဖြစ်ဖြစ် အရာဝတ္ထုတစ်ခုကိုပဲဖြစ်ဖြစ် မသိစိတ်ကနေရော အသိစိတ်ကပါ ရူးသွပ်သွားတဲ့အထိစွဲလမ်းခြင်းမျိုးပါ။
Chapter 46
Start from the beginning