"Sevdamızın da adını Ayakları dibinde gün batımının. Ve ağzında binlerce güneşin tadı Dilinin ucunda yalnızca kendi adın.
Çünkü sevdikçe beni sen, kendini tanıdın."
*EDİP CANSEVER
Rất tiếc! Hình ảnh này không tuân theo hướng dẫn nội dung. Để tiếp tục đăng tải, vui lòng xóa hoặc tải lên một hình ảnh khác.
******
"Meksika, Mayalardan Azteklere kadar pek çok medeniyete ev sahipliği yapmış sıcak ve çoşkulu bir Latin ülkesi..."
Akrana bakan gözlerim kısıldı. Gördüğüm şey Latin Amerika dansı yapan hanımlar, şapkalı beyefendiler ve renkli sokaklar değildi. Kamera hızla Meksika sokaklarında ilerlerken gözümün gördüğü tek şey ara sokakların birinden geçen görüntülerdi. Hızla kaybolmuştu ama gördüğüm şey ile mideme dolan krampa, dilimi dudaklarımda gezdirme isteğine engel olamamıştım. Kameranın geçtiği en köşede seyyar bir sokak satıcısına ilişmişti gözlerim. Üzerindeki çeşit çeşit meyvelerin arasından ise tek birine...
Derin bir nefes vererek uzandığım koltuktan doğruldum. Hamilelik zordu. Hele de muazzam bir şekilde mide bulantınız varsa. Dört ay bitmiş beş aydan günler alıyordu anne kuzusu. Yorgunluk, sürekli uyuma isteği ve mide bulantısı ile yaşamak zordu ama göbeğim belirmeye başladığı andan beri hiçbiri umurumda değildi. Kilo aldığım için sevineceğimi hiçbir zaman düşünmemiştim ama içimde büyüyen can bizimdi. Varlığı belirginleştikçe içimdeki kelebekler daha da büyüyordu. Önceden içimde büyüyen bir canlı fikri oldukça korkunç gelirdi oysa. Şu an için her şey bir mucize gibiydi.
Ben heyecanlıydım. Lakin Murathan beni üçe, beşe hatta ona katlayacak bir durumdaydı. Tam tersi olur, ben panik olurum; o sakin kalır sanıyordum ama feci bir şekilde yanılmıştım. Pek sevgili kocam panik yumağı şekilde ortalıkta dolaşıyordu. Tatlıydı bu heyecanı. En çok istediği şey gerçekleşmişti. Baba oluyordu. O dünden hazır olduğu içindi belki bu halleri. Ben hala bazı şeyleri kabullenmekte zorlanıyordum mesela. Nasıl yapacaktım? İyi bir anne olabilecek miydim? Daha kendimi bile tam anlamıyla büyütememişken onu nasıl büyütecektim mesela...
Anlamsız sayısız sorum vardı. Hamilelik hormonları başa fazlası ile belaydı. Şu an düşündüğüm şey ise bütün bu sorulardan çok ayrı bir şeydi. Aynı saniyelerde midem boğazıma doğru yükseldi. Genzime acı bir tat değdi. Dizlerimin üzerindeki battaniyeyi yana savurup koşar adım banyoya ilerledim. Murathan'ın sesi mutfaktan geliyordu. Telefon ile konuşuyor gibi duruyordu ama aynı zamanda mutfak tezgâhı çitilediğine emindim. Lojmandan bizi atmamaları için dua ediyordum çünkü kocam bey yerleri çitilerken her an yeri delebilirdi.
İkimizin de izinde olduğu, sıradan pazarlarımızdan birindeydik. Bir haftalık görevden yeni gelmişti hurma gözlüm.
"... Akıl veriyorken kolaydı. Nasılmış başa gelince?" diyen sesi boğuktu.
