Ayışığı mavisi dudaklarından mı O ışık zenginliği mi giyindiğin Uzay tozları mı yıldızlardan mı Elime dokunduğu an elin Güneşler açıyorum Sahi ondan mı Aydınlık neyin oluyor senin... "
*ATİLLA İLHAN
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
******
"Kar ve fırtına çiçeği öldürebilir, ama tohumlarını yok edemez."
~HALİL CİBRAN~
Arabanın içinde ağır bir sessizlik hakimken Alican ciddiyetle araba sürüyor, Zehra ise tam yanında camdan dışarı bakıyor, geçtikleri yerlerdeki dükkan ve mağaza tabelalarını okumaya çalışıyordu. Başarılıydı da. Okuduğu her tabelada omuzları gururla kabarıyordu.
Doktor seansı bitmişti. Dönüş yolundaydılar.
Uzun bir tabelayı daha tek seferde okudu Zehra. Bu anın heyecanına eşdeğer olarak dudaklarından da minik bir kıkırtı kaçmıştı. Bakışları kıza döndü Alican'ın.
Kıvırcık saçları yüzüne dökülmüştü. Ama dudaklarındaki tebessümü de, yanağında artık varla yok arası beliren minik çukuru da görebiliyordu. Kilo almıştı onu son görüşünden beri. Yanağında beliren minik çukur bunun en belirgin örneğiydi. Önceden yoktu bu çukur. Zayıftı onu ilk görüşünde. Yanaklarındaki kemikler belli olacak kadar zayıf. Saçları sönük, göz altları mor, Ellerinin üzeri mosmor. Şimdi ise toparlanmıştı. İyi görünüyordu.
Morluklar yoktu ellerinde mesela. Saçları parlıyordu. Omuzlarına dökülen kıvırcık buklelere can gelmişti sanki. Yanaklarındaki kırmızılıklar gitmişti. Esmer ve pürüzsüz yüzü ortadaydı. Kötü kokmuyordu. Eskisi kadar parmaklarını çekiştirmiyor, sağa sola tedirgin bakışlar atmıyordu. Sadece doktora giderken yine sıkıca yapışmıştı Alican'ın montunun koluna. Diğer insanlara temas etmemeye çalışıyordu elinden geldiğince.
Kaybolmaktan korkar bir hali vardı.
Yanağında hafifçe beliren çukura ve yüzüne dökülen siyah kıvırcık saçlarına bakarken yakalanmamak adına hızla önüne döndü Alican. En son bıraktığında bu kadar çok gülmüyordu notunu da ekledi eski ve yeni Zehra listesine.
