"Hep böyle çocuksu mu bakar senin gözlerin? Hep böyle içinde uzak bir ışık mı yanar? Bakışlarında beni dinlendiren bir şey var; Kıyısındaymış gibi en sakin denizlerin... Bir yelkenliyim şimdi ben senin limanında Fırtınalardan geldim sende dinleniyorum. Bu huzur, bu sessizlik hiç bitmesin diyorum; En eşsiz dakikalar sürsün senin yanında..."
*UMİT YAŞAR OĞUZCAN
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
******
~🦋~
Önündeki beşik içinde ciyak ciyak ağlayan bebeğe bakarken dertli bir nefes verdi Aslıhan. Sesi devasaydı. Küçücük şeyden bu kadar sesin nasıl çıktığına hayret etti içten içe.
"Niye susmuyor bu abla?" diye sordu tam dibindeki Gülhan.
"Sen sor diye Gülhan." diye yükseldi anın gerginliğiyle Aslıhan. "Ben ne bileyim niye susmuyor."
Beşikte ağlayan Gökçen kıpkırmızı olmuştu artık ağlamaktan. Yan döndü ablalar onu kucaklasın diye. Beşiğin demirlerine tutunup ayaklanmaya çalışınca kızların paniği daha da arttı.
"Kaçıyor." dedi Gülhan panikle. "Abla kaçıyor."
Aslıhan'da panikti. "Koş annemlere haber ver." dedi hızla. "Uyandı de Leyla teyzeye. Hemen gelsin buraya."
Üst kat komşusuna oturmaya gitmişti anneler. Gökçen ağlarsa bana haber edin diye sıkı sıkı tembih etmişti Leyla teyzeleri. Gittiği yabancı yerlerde huzursuz oluyor, Leyla'nın da burnundan getiriyor diye bir yere gidecekse mutlaka kızının uyku vaktine getirmeye çalışırdı Leyla. Gülhan ışık hızında kapıya koşarken Aslıhan yerden bir oyuncak kaptı. Bu bir çıngıraktı.
"Bak bakim bu neee?" diyerek salladı Gökçen'in yüzüne doğru. "Agucuk gugucuk Gökçen."
Umursamadı bile agucuk gugucuk Gökçen. Beşikten ayaklanmıştı. Dışarı çıkma derdindeydi avazı çıktığı kadar ağlarken.
"Olmaz." dedi Aslıhan geri iteleyerek. "Yat şuraya. Olmaz. Çıkamazsın annen gelmeden."
Omuzundan itelenmesi sonucu daha da feryadı bastı Gökçen. Çığlık kıyamet ağlarken başını iki yana salladı. Yetmedi iki eliyle çekti saçlarını.
"Delirdi." dedi Aslıhan panikle. O da ağlamaklı bir ifadeye büründü. "DELİRDİİİ!"
Salonda televizyon izleyen Murathan ise daha fazla kayıtsız kalamamıştı bu feryatlara. Duymamazlıktan gelmişti ama çığlıklar devasaydı. Oflayarak indi koltuktan aşağıya. Yavaş adımlarla ilerledi arka odaya. Kapıdan içeri girince ise çığlıklar son raddeye vurmuştu. Aslıhan beşiğe geri sokmaya çalışıyor, Gökçen avazı çıktığı kadar ağlayarak Aslıhan'ın eline vuruyor, geri itiyor, beşikten çıkmaya çalışıyordu.
